Illusies: welke kun je maar beter loslaten?

Ammy van BedafGeen categorie

Gewijzigd op 16 maart 2020 door Ammy van Bedaf

Illusies: welke kun je maar beter loslaten?

Als je pijn in of na je relatie hebt, kan het niet anders dan dat je een aantal illusies voor jezelf in stand houdt die je beter kunt loslaten. Ik noem er veertien.

De grootste illusie is de Als…dan-illusie. Dat als de ander maar…., jullie het goed zullen of zouden kunnen hebben. Het maakt niet uit welke wens of illusie er op de stippeltjes ingevuld wordt. Het kan gaan om ‘hulp zoekt’, of ‘stopt met alcohol/drugs’, ‘meer tijd zou vrijmaken’, ‘niet zo veel met het werk bezig zou zijn’, ‘niet zo ver weg zou wonen’, ‘de scheiding van zijn/haar huidige partner definitief zou doorzetten’, ‘wat meer gevoel/inlevend vermogen zou vertonen’, ‘niet zo vaak weg zou zijn’, ‘niet zo vaak de kroeg in zou duiken’, ‘wat meer aandacht voor mij zou hebben’, ‘ meer tijd met mij zou doorbrengen’, enzovoorts….. dan zouden jullie het samen goed (kunnen) hebben. Ten eerste doet de ander het niet, anders was het nu al wel anders gewéést. Ten tweede zouden jullie nog niet gelukkig zijn als je partner jouw wens wél zou vervullen. De ander is namelijk niet jouw probleem en dus ook niet de oplossing van jouw probleem. Dit willen veranderen van de ander is namelijk een van de redenen waarom je op je partner bent gevallen. Onbewust ben je op diens feitelijke en/of emotionele onbereikbaarheid gevallen. Onbewust heb je met de ander te doen gehad of was de ander behoeftig, of toonde de ander zich kwetsbaar, onbeholpen of aandoenlijk. Onbewust is het aantrekkelijk voor jou om zodoende de ander te kunnen helpen, verzorgen, redden, bemoederen, opvoeden: veranderen. Je kunt alleen jezelf hierin veranderen, dan zul je vanzelf op meer evenwichtige en emotioneel stabielere partners vallen.

Een andere illusie is dat een relatie die snel, onstuimig, heftig en dus passievol gestart is (eros), zou kunnen leiden tot een evenwichtige en gelijkwaardige relatie en een rustig ‘houden van’. (agape). Dergelijke illusies worden zowel in films als in de literatuur in leven gehouden en we zijn er allemaal in gaan geloven. Een relatie die passievol en dus impulsief start, wordt vaak net zo impulsief (ook nog eens via de telefoon, via mail of middels een sms-je) uitgemaakt door een van de partners. Echte reden? Het komt te dicht bij, het wordt te benauwend.

Een derde illusie is dat het om iemands intenties, goede bedoelingen of woorden (toezeggingen, beloften) gaat. Waar je echter feitelijk mee te maken hebt zijn niet iemands intenties, goede bedoelingen of woorden, maar diens feitelijke gedrag: het resultaat van diens intenties/bedoelingen/woorden. Dat is ook hetgeen waar je last en emotionele pijn van ervaart. De intenties/bedoelingen/mooie woorden bieden  jou hoop  en zolang je daar maar op af gaat, hoef je je teleurstellingen niet toe te geven en hoe je geen conclusie en niet de consequentie te trekken dat het wel heel veel eenrichtingsverkeer is, of dat je aan een dood paard zit te trekken. Goede bedoelingen zijn als een ladder die te kort schiet. Het gaat om het resultaat van iemands toezeggingen en om iemands feitelijke gedrag, dus dat wat hij of zij laat zien.

Een vierde illusie is dat je de ander denkt te begrijpen. Dat is pas mogelijk als je jezelf begrijpt. En als je piekert of maalt, leef je op je ratio in plaats van op je gevoel of intuïtie, want doordat je je gevoel juist hebt afgesloten, leef je zo op je ratio. Alleen datgene wat je zelf doorleefd hebt, kun je bij een ander herkennen. Om een ander te kunnen kennen, moet je eerst jezelf kennen.

Een vijfde illusie is dat je zou kunnen proberen om maar niet aan de ander te denken. Ons brein kan echter de opdracht om ergens niet aan te denken, niet aan. We kunnen niet ‘niet denken’. Dat gaat hem niet worden. Sterker nog: je brein is daar dan juist vervolgens voortdurend mee bezig, zoals je gemerkt hebt. Daarom doe je er goed aan je gedachten toe te laten. Alleen als je dat onvoorwaardelijk doet, lossen jouw gedachten op een gegeven moment op.

Een zesde illusie is dat afleiding zoeken en het duizend en een dingen doen om de ander uit je hoofd te krijgen, helpt. Het duizend en een dingen doen helpt wel om de tijd door te komen, maar je doet er goed aan om de gedachten die opkomen, juist toe te laten. Alleen dan helpt het zoeken van afleiding. Als je dat niet doet, ben je alleen je gepieker aan het vooruitschuiven. Hiermee hou je juist jouw patronen van vroeger in stand. Bovendien zul je dan tot in de lengte van dagen bezig moeten zijn met het zoeken van afleiding.

Volgen nu nog 6 illusies: 

Een zevende illusie is dat je het voor iedereen goed zou kunnen doen, of dat je het iedereen naar de zin zou kunnen maken, of dat je door iedereen aardig gevonden zou moeten worden. Dit kan niet, omdat iedereen andere belangen heeft. Zolang je het iedereen naar de zin probeert te maken, doe je aan zelfverloochening. Vind je het gek dat je zo moe en/of moedeloos bent…

Een achtste illusie is dat de ander jou zou moeten begrijpen, dat je tot de ander zou moeten doordringen, dat je het de ander duidelijk zou moeten maken, dat de ander iets zou moeten inzien. Het is aan jou om in te zien dat de ander het niet wil inzien. Als je je eigen gedrag zou begrijpen, zou je tevens begrijpen dat het niet nodig is en dat het in andere gevallen onmogelijk is dat je (ex-)partner en/of jouw familie jou zou(den) moeten begrijpen.

Een negende illusie is dat je hoopt op de huidige manier ooit een zorgzame, aandachtsvolle, begripvolle en inlevende partner zult krijgen, daar waar je die nu niet hebt.

Een tiende illusie is dat je de ander zou kunnen veranderen. Iemand kan alleen zichzelf veranderen. Het willen veranderen van de ander kan er zelfs voor zorgen dat de ander zich juist nog meer vastbijt in diens eigen patronen.

Een elfde illusie is dat je na een pijnlijk verlopen relatie alsnog vrienden met elkaar zou kunnen zijn. Onbewust zal er namelijk toch naar compensatie voor vroeger onvervulde emotionele behoeften worden gezocht bij de ander. De een zal minder willen en de ander juist meer en vaker. Zolang je nog naar vriendschap streeft, houd je je patronen van vroeger in stand. Het wordt gedaan omdat helemaal loslaten (nog) te moeilijk is. Het paradoxale is dat pas als je jezelf emotioneel ontwikkeld hebt, en dus emotioneel helemaal los bent van de ander, je wel weer een vriendschap zou aankunnen, maar dan heb je er geen behoefte meer aan, omdat je dan in hebt gezien waar het allemaal op gebaseerd is geweest.

Een twaalfde illusie is dat je aspecten zult missen als de relatie er niet meer zou zijn, die juist in de relatie zelf ontbreken: bijvoorbeeld de goede gesprekken, samen een boerderij kopen, samen gezellig reizen. Zo goed waren die gesprekken niet altijd en tijdens de reis waren er ook conflicten. Het is een vorm van wensdenken. Ons brein fopt ons op een pijnlijke manier, omdat we ons later alleen de goede momenten herinneren en dan al niet meer weten waar we ook al weer zoveel emotionele pijn door hadden.

Een dertiende illusie is dat het gedrag van de ander niet logisch zou zijn. De verbijstering, verbazing en ontluistering over het gedrag van je (ex-)partner is terecht. Echter net zo verbazingwekkend is het dat je dat zo lang verdraagt. Net zoals jouw gedrag ook logisch is en ook weer een reactie op iets is of ergens door werd getriggerd. Als de reactie van jou of van de ander daarentegen niet in verhouding staat tot het gebeurde, heet dat een ‘regressie’. Dat kan zijn dat iemand dichtklapt, of juist helemaal flipt of in woede uitbarst. Regressies hebben hun voedingsbodem in vroeger en zijn een teken van iemands onmacht en machteloosheid (ook van vroeger; daarom is er nu wat aan te doen). De gebeurtenis die de aanleiding van de regressie vormde, kan dan ook iets heel onbelangrijks zijn. Die gebeurtenis triggert een patroon van vroeger, vandaar de regressie.

Een veertiende illusie is dat jouw emotionele pijn en gepieker wordt veroorzaakt door het gedrag van de ander. Het wordt er echter niet door veroorzaakt, maar door getriggerd. En als je niet je huidige partner had gehad, zou je iemand anders gevonden hebben om bij jouw die patronen van vroeger te triggeren. Net zoals jij gedrag bij jou partner triggert. Al het gedrag wordt gelijkelijk door beide partijen in stand gehouden. Het aandeel van beider partijen is dan ook fifty/fifty. Zelfs als je een relatie zou hebben met ‘de grootste klootzak’, is er nog iets in jóu wat maakt dat het je iets biedt om een relatie met hem of haar te hebben. Gedrag van iemand zou er niet zijn als het betrokkene niet iets zou bieden. Dat geldt voor beide partijen en zowel voor het plegen van het gedrag als voor het ondergaan van dat gedrag. En de voedingsbodem daarvan zit voor beiden in vroeger.

Waarom houden we illusies in stand? Ook het in stand houden van illusies is logisch gedrag; het biedt ons iets. Dan hoeven we niet in te zien wat er echt aan de hand is. Dan hoeven we niet de consequenties te nemen en/of de gevolgen te aanvaarden. Terwijl je juist, als je je illusies doorprikt, een reëel beeld krijgt van wat goed voor jou is en hoe je dat kunt realiseren.

Waar komen onze illusies vandaan? Illusies in stand houden is het in stand houden van patronen van vroeger, bijvoorbeeld dat je voor iemand wil zorgen, in de hoop er aandacht voor terug te krijgen. Het tegenovergestelde is daarentegen waar: je zult eerst aandacht aan jezelf moeten besteden, waarna je pas oprechte aandacht aan iemand anders kunt geven.

Kortom: het in stand houden van illusies is jouw aandeel in de relatie. Het biedt je iets. De voedingsbodem van wat het je biedt, zit in vroeger. Het goede nieuws is dat je je eigen aandeel zelf kunt veranderen en daarmee je patronen van vroeger doorbreekt.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.