Wat zijn de belemmerende aspecten bij het aangaan van een relatie?

Ongeveer 80 tot 90% van mijn klanten doet een Eendaagse Coaching in verband met hun relatie of na een relatiebreuk. Vaak zijn ze ook depressief en/of burn-out, doordat ze jarenlang aan zelfverloochening hebben gedaan. Tijdens de Eendaagse Coaching houden we hun vorige relaties en huidige/laatste relatie tegen het licht. Dit maakt 11 belemmerende aspecten inzichtelijk die gelden voor vrijwel al mijn klanten. Hieronder lees je welke 11 belemmerende aspecten dit zijn. 

 

 

11 belemmerende aspecten bij het aangaan van een relatie

Aspecten die bij vrijwel al mijn klanten voorkomen die emotionele pijn in hun relatie hebben, zijn de volgende. 1) Ze gaan (veel) te snel een relatie aan. 2) De aantrekkingskracht van de ander zit hem in compensatie, waarbij ze hun compensatiebehoefte aanzien voor liefde. 3) Je partner laat al snel een andere kant zien. 4) Er is snel sprake van relatieafhankelijkheid. 5) Je negeert belangrijke signalen.  6) De oorzaak van de ontevredenheid over de relatie wordt bij de ander gelegd; dit is de slachtofferrol. 7) Onbewust wil je de partner helpen, redden of verzorgen; dit is de redderrol. 8) Het is een ongelijkwaardige relatie. 9) Er ontstaat een niet-verbindende communicatie. 10) Zonder dat je het doorhebt probeer je de partner te veranderen. Dit trekken aan een dood paard leidt vaak tot een depressie en/of een burn-out. 11) Je ziet je emotie aan voor je gevoel.
Hieronder bespreek ik al deze aspecten.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, help ik je door middel van een Eendaagse Coaching

1) Veel te snel een relatie aangaan

Er is het onderscheid tussen eros en agape. Eros is de spanningsvolle impulsieve verliefdheid, die in boeken en in films wordt geromantiseerd. Agape is het rustige houden van. Bij het aangaan van een relatie bestaat de illusie dat je via eros agape krijgt. Het tegendeel is het geval. Eros leidt tot emotionele onrust en pijn in relaties, tot aantrekken en afstoten, vaak met een knipperlichtrelatie als gevolg. Mensen die onbewust eros zoeken en vinden, zouden een emotioneel gezonde partner, die hun de affectie en affiniteit geven waar ze zo naar verlangen, te benauwend en te verstikkend vinden. Omdat ze die oprechte en onvoorwaardelijke aandacht niet kennen. Om iemand en diens omgeving te leren kennen heb je gauw een tot anderhalf jaar nodig. 

2) Compensatie in plaats van liefde

We voelen ons aangetrokken tot partners die emotioneel ongeveer even (on)gezond zijn als wijzelf. Het is ontluisterend om daar in de loop van je leven achter te komen. 
We hebben niet door dat we onbewust compensatie zoeken voor wat we in onze jeugd op affectief gebied hebben ontbeerd. We doen dit bij een partner die het ons niet kan geven. Zelf denken we wel liefde te geven en we kunnen daar voorbeelden van geven. Toch blijkt deze ‘liefde’ voorwaardelijk te zijn (we willen er wat voor terug). Ook vergeten we dat we zelf (ook) regelmatig verwijten uiten naar de ander. Bij het aangaan van een relatie hebben we onze emotionele behoeftigheid niet door. We doen alsof we het recht hebben om aandacht, begrip en bevestiging van de ander te krijgen. Emotioneel gezond is dat we dat in onze jeugd van onze ouders hebben gekregen en dat niet meer nodig hebben, waardoor we aandacht, begrip en bevestiging kunnen géven.

3) Jouw partner laat snel een andere kant zien

Je wordt verliefd, zit op een wolk en denkt dat dit de ware is. Na een paar maanden of een half jaar verschijnen de eerste barstjes in jullie relatie. Er kunnen onenigheden ontstaan, soms om de kleinste dingen. Je denkt dat dit door jouw partner komt. Want hij of zij is heel anders dan in het begin van jullie relatie. We hebben niet door dat we zelf veel te snel, want impulsief, en dat op grond van onze compensatiebehoefte, een relatie zijn aangegaan. Hierdoor leren we de ander pas kennen nadát het al een relatie is. Het is dus niet zo dat jouw partner twee gezichten heeft of zijn of haar masker afdoet, maar dat je een relatie bent aangegaan nog voordat je hem of haar goed kent. Omdat je zelf een rugzak hebt meegekregen vanuit je jeugd, voel je je alleen aangetrokken tot partners die ook een rugzak hebben. 

4) Relatieafhankelijkheid

Omdat onze partner compensatie is voor wat we op emotioneel gebied hebben ontbeerd, zijn we al snel emotioneel afhankelijk van onze relatie. Relatieafhankelijkheid of codependentie is daarom een volgend belemmerende aspect bij het aangaan van een relatie. In onze jeugd hebben we van onze ouders niet de aandacht, waardering, erkenning en bevestiging gekregen waar we als kind recht op en behoefte aan hebben. Bij het aangaan van een relatie zoeken we dit vervolgens onbewust bij onze partner. Onze partner was in het begin van de relatie heel aardig en attent en belangstellend naar ons. Dit is voor iemand die in de jeugd op emotioneel gebied tekort is gekomen, voldoende om verliefd te kunnen worden. Waar een emotioneel gezond iemand in beginsel niet meer dan een vriendschap aangaat, gaan wij vrij snel een relatie aan. Waar we vervolgens niet meer uit kunnen stappen. Onbewust scant ons kindbrein ten aanzien mensen van onze seksuele voorkeur alleen maar op ‘relatiemateriaal’. 

5) Je negeert belangrijke signalen 

Omdat we snel een relatie aan zijn gegaan, kan blijken dat onze partner het niet helemaal heeft uitgemaakt met zijn of haar vorige partner. Of onze partner blijkt niet zo monogaam te zijn als we dachten. Onze partner blijkt verslaafd te zijn, of grote schulden te hebben of er komt nog een ander lijk uit de kast. “Later bleek dat hij/zij …. ” is een opmerking die regelmatig wordt gemaakt. Dit wekt de indruk dat iets dergelijks als een konijn uit een hoed werd getoverd. Dat dit voor mijn klant wel degelijk het geval was, komt omdat ze/hij zelf een relatie aanging nog voordat ze/hij de ander kende. Omdat er al snel sprake is van relatieafhankelijkheid, ben je niet in staat om er consequenties aan te verbinden. Het gevolg hiervan is dat je je kunt ergeren aan het gedrag van de ander, zonder dat je in staat bent om jouw grens aan te geven. 

6) Slachtofferrol

Het is lastig om je eigen aandeel in een relatie te zien en om daar verantwoordelijkheid voor te nemen. Het is veel makkelijker om de oorzaak bij de ander te leggen. Onbewust doen we dit om maar niet ons eigen aandeel in te hoeven zien, want dan hoeven we ook niet ons gedrag te veranderen. Het de oorzaak van je eigen lijden bij de ander leggen, heet de slachtofferrol. Net als de redderrol is dit een weerbarstige rol, waar we maar al te graag heel erg aan vasthouden. 
Onze slachtofferrol vloeit voort uit een jeugd, waarin we regelmatig van minimaal een van onze ouders te horen kregen dat het aan ons lag en dat iets onze schuld was. Later projecteren we dit de schuld hebben gekregen op onze partner, waarvan we denken dat het door hem of haar komt dat onze relatie niet naar wens verloopt. We hebben niet door dat we zelf evenmin in staat zijn tot het aangaan van een emotioneel gezonde relatie. 

7) Redderrol

We willen graag de ander helpen, redden of verzorgen. Daarvoor is het nodig dat de ander een rugzak heeft, omdat hij of zij anders geen hulp nodig zou hebben. Dat zou voor ons te saai zijn. Onbewust scant ons redderbrein dus niet alleen op ‘relatiemateriaal’, maar ook op ‘te redden’ relatiemateriaal. Dat is de reden dat je elke keer een niet-gezonde relatie aangaat. 
Ons redderbrein ontwikkelt zich in onze jeugd, doordat we te doen hadden met een van onze ouders. Omdat we als kind afhankelijk waren van onze ouders, konden we als kind niet anders dan deze ouder helpen. We cijferden onszelf weg en deden ons best om die ouder te ontlasten. Het kan ook zo zijn dat we bepaalde taken van die ouder overnamen. Dat kon zijn in het huishouden, in het bedrijf van de ouders of ten aanzien van het opvoeden van broertjes of zusjes. 
Dit redderbrein maakt dat we ons later alleen aangetrokken voelen tot iemand die iets mankeert, zodat wij hem of haar kunnen helpen of redden. 

8) Ongelijkwaardige relatie

We hebben niet door dat we ongelijkwaardige relaties aangaan. Een van beiden is dominanter en de ander is meer ondergeschikt. De ongelijkwaardigheid in een relatie kent verschillende vormen. Zo kan de ongelijkwaardigheid binnen de relatie per aspect verschillen. Ook hoeft de dominantie niet uitgesproken te worden (dat het gaat zoals jij of jouw partner wil), maar past de ondergeschikte zich aan, omdat zij of hij zelf geen andere optie ziet. 
Het paradoxale is dat de ongelijkwaardigheid binnen de relatie het bestaansrecht van de relatie is, omdat geen van beiden in staat is om een evenwichtige en gelijkwaardige relatie aan te gaan. Tegelijkertijd wordt de ongelijkwaardigheid aangevochten, wat tot onmin, onenigheid of ruzie leidt. 

9) Een niet-verbindende communicatie

Vanuit onze jeugd hebben we een niet-verbindende communicatie ontwikkeld. Dit kan zich op twee manieren uiten.
Omdat onze ouders niet op een emotioneel gezonde en verbindende manier met ons hebben gepraat, hebben we niet een doelgerichte en verbindende communicatie meegekregen. We zijn daardoor niet in staat om te communiceren op een manier waarbij we bijvoorbeeld met argumenten in plaats van meningen komen of. Of waarbij onze boodschap overkomt zoals we bedoelen.
Een tweede manier waarop een niet-verbindende communicatie tot uiting komt, is het onbewust en onbedoeld praten in verwijten, waardoor we zelf de kans dat we ons doel behalen tot nihil reduceren. We voelen het wel als de ander een verwijt uit; tegelijkertijd hebben we niet door wanneer we dat zelf doen. In mijn derde boek Emotioneel gezond in gesprek lees je hoe je in 5 stappen een verbindende en doelgerichte gespreksvoering ontwikkelt. Wil je de gratis Probeerversie inzien of downloaden, of het boek aanschaffen? Klik dan hier. 

 

 

10) Je partner proberen te veranderen

Uit onvrede over onze relatie en onbewust zijnde van ons eigen aandeel in onze relatie(s), proberen we onze partner te veranderen. We zijn ons niet bewust van onze eigen ongezonde partnerkeuze, van het (veel) te snel een relatie aangaan, van ons redderbrein en onze ongelijkwaardige relatie. Omdat we emotioneel afhankelijk zijn van de relatie, rest ons niets anders dan de ander te veranderen. Dit doen we op een manier (niet doelgericht, niet emotioneel verbindend) war de ander zich tegen verzet, waardoor er conflicten kunnen ontstaan.
Het de ander proberen te veranderen functioneert als een een bliksemafleider voor ons. Want zolang we met de ander bezig zijn, kunnen we onszelf blind houden voor ons eigen gedrag.
Het is echter alleen mogelijk om jezelf te veranderen. Dat we onszelf kunnen veranderen is goed nieuws, want zoals je merkt neemt relatieafhankelijkheid in de loop van je relatie(s) toe, waardoor je emotionele pijn, je depressiviteit of je burn-out ook toeneemt. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, help ik je door middel van een Eendaagse Coaching

11) Emotie aanzien voor gevoel

Wat we aanzien voor ons gevoel, is onze emotie of impulsiviteit. Vanuit een onveilige hechting in onze jeugd, heeft 40% van de huidige (qua leeftijd) volwassenen hun gevoel niet ontwikkeld. Dit is de belangrijkste reden dat iemand niet in staat is om een emotioneel gezonde, evenwichtige en langdurige relatie aan te gaan. Mensen die hun gevoel nog niet hebben ontwikkeld, weten niet welke keuze ze het beste kunnen maken of ze maken de verkeerde keuzes. Ons gevoel is onze enige zuivere leidraad voor wat wel of niet goed voor ons is. In mijn tweede boek Grip op gevoel en emotie lees je hoe je in 4 stappen een gezond en evenwichtig gevoelsleven ontwikkelt.  Wil je de gratis Probeerversie inzien of downloaden of een exemplaar van dit boek aanschaffen? Klik dan hier.