Machtsconflict, wat kun jij er aan doen?

Wanneer voelden we in onze jeugd boosheid?
Als een kind klein is, is het onmachtig naar de ouder. Het is onmachtig naar de ouder omdat het kwetsbaar en tegelijkertijd afhankelijk is van diezelfde ouder.
Als kind moesten we onze boosheid wegstoppen. Ziehier de voedingsbron van een later machtsconflict. 

Niet praten

Een heel klein kind kan nog niet kan praten. En het kan al helemaal nog niet aangeven wat er aan de hand is. Daarom heeft het kind twee mogelijkheden: huilen of boos worden. Dat zijn de enige twee manieren van een kind om aan te geven dat er iets niet goed is, voelt of gaat. 

Wel praten

Zelfs als het kind al wel kan praten, is het nog niet in staat om zijn of haar gevoelens te begrijpen. Daar heeft het de ouders voor nodig. De ouders kunnen dan begrip tonen, troosten en het kind helpen of uitleggen dat het ook anders kan en hoe het anders kan. Hierdoor leert een kind zowel vaardigheden als dat haar/zijn gevoel er mag zijn. 

Niet meegekregen

Als kind hebben we dit niet altijd meegekregen in onze jeugd. We hebben niet de aandacht, erkenning, waardering en bevestiging gekregen waar we als kind behoefte aan en recht op hadden. Als kind hebben we dat niet altijd door. Soms wel, maar lang niet altijd. 

Zo ontwikkelen we ons tot een volwassene die niet beter weet dan hij of zij heeft meegekregen vanuit de eigen (beperkte en emotioneel ongezonde) opvoeding. Later in ons leven lopen we hier tegen aan.

Relaties

Relaties die niet gaan zoals we hoopten en wensten. Je voelt misschien emotionele pijn of onrust en weet niet wat je er aan kunt doen. Of misschien ontstaan er steeds meer tegenstellingen en komen jullie daar niet meer uit. Het kan ook zijn dat er een machtsconflict ontstaat. Je wilt daarentegen graag rust in je relatie en je wilt graag leuke dingen doen met elkaar. 

Werk

Op het werk voelen we ons misschien niet meer helemaal senang. Je kunt binnen je werk niet bereiken wat je wilt. Je merkt dat je niet je volledige ontwikkelingspotentieel benut. Of je voelt aan dat je niet alle vaardigheden hebt om je huidige functie te vervullen. Misschien heb je conflicten op je werk. Je wilt echter af van dit machtsconflict en je wilt graag met meer plezier naar je werk. 

Kinderen

Met de kinderen loopt het niet altijd even soepel. Het kan zijn dat je kinderen niet doen wat je van ze vraagt. Of dat ze met jou of onderling ruzie maken. Dingen vertellen doen ze je ook niet meer. Je weet niet goed wat hen bezig houdt. 

Gevoelens en emoties wegstoppen

Als een kind in de jeugd niet voldoende ruimte kreeg om haar of zijn gevoelens en emoties toe te laten, kon het kind die gevoelens en emoties alleen nog maar wegstoppen. Daardoor werden ook emoties als boosheid en verdriet weggestopt.

Ontmoedigd

Dit was noodgedwongen want er was geen ruimte om gevoelens en emoties te laten zien. Op de een of andere manier werd het ontmoedigd om emoties te tonen. Ze mochten er niet zijn. In sommige gevallen werden ze zelfs letterlijk afgekeurd. Sommige kinderen kregen te horen dat ze niet mochten huilen, of dat ze zich aanstelden en dergelijke. 

Emoties laten zich echter niet wegstoppen. Ze floepen er als het ware ineens en totaal onverwachts uit. Dat gebeurt, zonder dat we er erg in hebben, als er zich een situatie voordoet die associaties vertoont met gebeurtenissen of weggestopte emoties van vroeger. Vandaar dat emotionele reacties in geen verhouding kunnen staan tot de gebeurtenis. Als een reactie in geen verhouding staat tot de gebeurtenis is dit zelfs een teken dat het met iets van vroeger te maken heeft. Voor degene die de emotionele uitbarsting vertoont, voelt het echter aan als intuïtief en volstrekt gerechtvaardigd. De oorzaak en de aanleiding is voor betrokkene absoluut en overduidelijk het gedrag van de ander op dat moment. “Had die maar niet (zo moeten)….”

Als we niet een emotioneel gezonde opvoeding hebben gehad, hebben we, zonder dat we het weten, onze emoties weggestopt. Onze gevoelsantenne is hiermee eveneens ingeschoven. Als we niet een emotioneel gezonde opvoeding hebben gehad, zoeken we, ook zonder dat we ons daar zelf bewust van zijn, compensatie van onze onvervulde behoeften bij anderen. Dat doen we in onze vriendenkring, in ons werk, in onze hobby’s en met name in onze relaties.

Ieder kind heeft behoefte aan en recht op aandacht, liefde, zorg, er mogen zijn, serieus genomen worden, getroost worden en dergelijke. Als deze emotionele behoeften niet of onvoldoende zijn vervuld, zullen we daarvoor compensatie bij anderen zoeken.

Juist bij de mensen die ons het meest na staan, proberen we het meest onze onvervulde behoeften te compenseren; dit is doorgaans onze partner. Zolang onze emotionele behoeften onvervuld blijven, zullen we hiervoor bij andere compensatie blijven zoeken, met name in relaties.

Omdat we vroeger klein en onmachtig waren, bevechten we alsnog als volwassene onze macht tegenover onze partner. Tegenover onze ouders konden en durfden we dat niet. Tegenover onze partners durven en kunnen we dat nu wel. Het machtsconflict refereert echter aan het niet ‘uitgevochten’ conflict met onze ouders. Wat we vroeger niet konden, kunnen we nu wel bij onze partners.

Zo tussen onze derde en achtste levensjaar schijnt zich in onze hersenen een soort blauwdruk te ontwikkelen met onbewuste criteria waaraan onze partner zou moeten voldoen. Die blauwdruk is als het ware een spiegel van de (emotionele) opvoeding die we zelf genieten. In deze blauwdruk zitten daarom veel aspecten van onze eigen opvoeding.

Het betreffen dan zowel aspecten die we juist wel willen (bijvoorbeeld vader die veel spelletjes met ons deed) als andere aspecten die we juist niet willen (bijvoorbeeld de slachtofferrol van moeder). Van een aantal van deze aspecten zijn we ons bewust. Van de meeste weggestopte aspecten (doordat we onze emoties en gevoelens hebben weggestopt) zijn we ons niet bewust. Dat is onze blinde vlek.

Die blauwdruk zorgt ervoor dat we, onbewust en onbedoeld, op een partner vallen die ongeveer even onveilig gehecht is als wij zelf en die ook compensatie zoekt voor diens onvervulde emotionele behoeften.
Het gevolg is twee mensen die onvervulde emotionele behoeften hebben, hiervoor compensatie zoeken bij de ander en die beiden in feite het machtsconflict met elkaar uitvechten dat ze vroeger als kind niet met hun ouders aan konden gaan.

Ziehier een voedingsbron van emotionele pijn, onrust, gepieker en een toekomstig machtsconflict. Als één van beiden inzicht in diens eigen patronen en de in de relatie ontstane patronen krijgt, kan een einde worden gemaakt aan de vicieuze cirkel van het elkaar bevechten.

Wil je gelijk hebben of wil je gelukkig zijn? Het is de kunst om genoeg te hebben aan je eigen gelijk in plaats van je eigen gelijk ook nog eens bij de ander te willen bevechten. De gedachte bestaat dat als de een gelijk heeft, de ander ongelijk heeft. Dat is exact waar het machtsconflict over gaat. Het is echter mogelijk om aan je eigen gelijk genoeg te hebben en de ander in zijn of haar waarde te laten.

Het zoeken van compensatie voor onvervulde behoeften belemmert dit laatste doorgaans. Inzicht in de eigen onvervulde behoeften geeft inzicht in de manier waarop hier compensatie voor wordt gezocht. Op grond hiervan kan aangegeven worden hoe dit veranderd moet worden om aan je eigen gelijk genoeg te hebben en niet meer te piekeren.

Kortom: Je beëindigt een machtsconflict door je zelf aan het machtsconflict te onttrekken.
Zolang we geen inzicht hebben in de onvervulde behoeften waarvoor we, onbedoeld en onbewust, (vooral in onze relaties) compensatie zoeken, zullen we blijven hangen in onze vaste patronen, zowel in ons zelf als in onze relaties.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.