Symptomen in plaats van diagnoses

In de hulpverlening gebruikt men voor het stellen van diagnoses het (wereldwijd) gehanteerde handboek de DSM-5.
DSM staat voor: Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. De 5 staat voor de 5de editie, die in 2014 verscheen.
De DSM-5 is ontwikkeld onder verantwoordelijkheid van de American Psychiatric Association. 
In Nederland is destijds door minister Schippers besloten dat zorgverleners vanaf 1 januari 2017 deze DSM-5 als uitgangspunt moeten gebruiken. In de DSM-5 staan van bovenaf opgelegde diagnoses, in plaats van de symptomen die ik bij mijn klanten bespeur. 

Patronen van vroeger

Ik heb ontdekt dat ónder de in de DSM-5 genoemde ziekten en stoornissen echter affectieve verwaarlozing, emotioneel misbruik, geestelijke mishandeling, lichamelijke mishandeling of seksueel misbruik schuilgaat.
Volgens mij zijn deze ‘patronen van vroeger’ (zoals ik ze noem) de onderliggende oorzaak van psychische ziekten. 
Het zijn dan ook deze onderliggende patronen van vroeger die onbewust en onbedoeld van de ene generatie op de volgende worden doorgegeven.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen
of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Roulerende rekeningen

De in Boedapest geboren psychiater en hoogleraar in de psychiatrie Nagy noemde dit fenomeen, waarbij ouders – onbewust en onbedoeld – hun eigen patronen doorgeven aan hun kinderen: roulerende rekeningen. 
De patronen die van ouders naar kind werden doorgegeven noemde hij: verticale roulerende rekeningen.

 

 

Horizontale roulerende rekeningen

Dat kinderen op grond van deze verticaal doorgegeven roulerende rekeningen vervolgens weer hun (vaak ongezonde) partnerkeuze deden, noemde Nagy: horizontale roulerende rekeningen.
Wat sowieso (onbewust en onbedoeld) wordt doorgegeven is de ongelijkwaardigheid in de relatie. Al mijn klanten die voor relatieproblemen komen, hebben een ongelijkwaardige relatie. De ene partner is dominant en de andere partner is ondergeschikt.

Doorgegeven

Deze patronen worden weer naadloos doorgegeven. 
Zo hebben (of hadden, als ze niet meer in leven zijn) de ouders en grootouders van mijn klanten ook allemaal een ongelijkwaardige relatie, met een dominante en een ondergeschikte partner. 
Ook de kinderen van mijn klanten hebben, als ze inmiddels al relatie(s) hebben (gehad), ook een ongelijkwaardige relatie. 

Erfelijkheid

Regelmatig krijg ik van een klant de vraag in hoeverre diens depressiviteit erfelijk is, omdat ook een van de ouders depressief was.
Ik denk niet dat het de depressiviteit op zich is die erfelijk is. Ik denk dat die onderliggende patronen van vroeger (affectieve verwaarlozing e.d.) onbewust zijn doorgegeven. Van daaruit heeft de klant dan ook weer depressiviteit ontwikkeld. Maar dat had dus ook burn-out en/of een verslaving of een andere stoornis kunnen zijn. Niet de stoornis is dus erfelijk, maar de onderliggende patronen van vroeger worden – onbewust en onbedoeld – van de ene generatie doorgegeven aan de volgende generatie. Tot iemand hiervan gaat herstellen. 

Verslaving

Een verslaving aan stoffen als alcohol of drugs kan volgens mij weer wel erfelijk zijn als de moeder verslaafd is tijdens de zwangerschap, omdat dat wordt doorgegeven via de baarmoeder. 
Volgens mij zijn gedragsverslavingen als gokken en eetstoornissen of relatieverslaving dus niet erfelijk. Wel kunnen gedragspatronen onbewust worden doorgegeven aan de kinderen. Een voorbeeld is de moeder die een eetstoornis heeft en zich obsessief bemoeit met het eetgedrag van een dochter of zoon, die vervolgens ook problemen ontwikkelt met haar of zijn eetpatroon. 

Symptomen

Volgens mij is een bepaalde diagnose bij niemand hetzelfde.
Dat is de reden dat ik werk met symptomen. Ik werk dus op symptoomniveau in plaats van op diagnoseniveau, zoals in de DSM-5.
Per diagnose verschillen de symptomen namelijk bij verschillende mensen.
Om te kunnen herstellen is het volgens mij nodig om met die betreffende symptomen van iemand aan de slag te gaan, in plaats van met de veel algemenere diagnose. 

Nieuwe symptomen

Zo heb ik nieuwe symptomen ontdekt. Een aantal daarvan zijn totaal niet bekend in de hulpverlening. Andere zijn wel als term bekend, maar worden niet als symptoom herkend. Deze symptomen worden sowieso niet als diagnose gehanteerd, omdat ze niet in de DSM-5 staan, op grond waarvan de vergoedingen worden vastgesteld door de ziektekostenverzekeraars.
In feite bepalen in Nederland de ziektekostenverzekeraars welke diagnoses worden gehanteerd. Dat is volgens mij de omgekeerde wereld. 
Ik hanteer echter de symptomen die ik bij mijn klanten ontdek.

 

Symptomen die van toepassing zijn:

Gevoel niet ontwikkeld.

Ons gevoel is onze allerbelangrijkste richtsnoer/antenne voor wat wel of niet goed voor ons is.
Als we ons gevoel onvoldoende of niet hebben kunnen ontwikkelen, leven we vanuit onze ratio en zitten we in ons hoofd. 
Wat ook gebeurt is dat onze vroeger weggestopte gevoelens er in dan later, in ons volwassen leven, alsnog uitkomen in de vorm van emoties. 
Dat gebeurt elke keer als we worden getriggerd in iets uit onze jeugd, wat we hebben weggestopt en waar we ons dus later niet meer van bewust zijn. 

In hoofd zitten

Als we ons gevoel niet (voldoende) hebben kunnen ontwikkelen, hebben we vaak een vol hoofd.
We hebben dan geen rust in ons hoofd. 
Ook piekeren we vaak. Piekeren is feitelijk het verzét tegen onze gedachten. 

 

 

Emotioneel niet veilig gehecht

Doordat onze ouders niet in staat waren om een emotioneel veilige hechting met ons als kind aan te gaan, zijn we emotioneel niet veilig gehecht. Een jaar of 3-4 geleden stond het in een klein artikeltje in de krant: 40% van de huidige volwassenen is niet veilig gehecht. 
Ze hebben geen gezonde puberteit doorgemaakt en zijn emotioneel niet los van hun ouders.
N.m.m. is een emotioneel onveilige hechting het meest belangrijke diagnose van de mens(heid), omdat het tot veel symptomen leidt (lijdt…).

Afhankelijkheid in relatie / parentificatie

Iemand kan op twee manieren afhankelijk zijn binnen een relatie.
Er is sprake van emotionele afhankelijkheid als er het gevoel is niet zonder de ander te kunnen leven. Dat kan zijn omdat je dan in een groot gat valt of omdat je je dan eenzaam voelt.
Van praktische afhankelijkheid is sprake als er bv een financiële afhankelijkheid is. De een brengt het geld binnen en de ander is niet in staat om een financieel onafhankelijk leven te leiden. Ook kan het zijn dat de een bv eigenaar of huurder is van de woning en de ander bij hem of haar is ingetrokken.

Afhankelijkheid

Als dit redenen zijn om een ongezonde of zelfs beschadigende relatie te continueren, is er sprake van afhankelijkheid. 
Er worden dan allerlei angsten gevoeld (en weggestopt) bij de gedachte alleen al dat je alleen zou komen te wonen. 
Dit zijn allemaal vroeger weggestopte angsten uit onze jeugd. In het heden is er geen enkel gevaar, maar ons kindbrein ‘ziet’ nog wel degelijk gevaren. 

Parentificatie

Het woord ‘parentificatie‘ duidt op de wederzijdse ongezonde afhankelijkheid. Beide partners zijn afhankelijk van de ander, ook als ze dat niet zo ervaren.
De afhankelijkheid wordt dan ook vaak pas gevoeld of erkend en herkend als de ander de relatie beëindigt.
Dit beëindigen van de relatie door de een gebeurt dan ook vaak pas doordat degene die het uitmaakt onmiddellijk een relatie met een ander aangaat. 

Slachtofferrol 

Iemand zit in de slachtofferrol als zij/hij de ander als oorzaak ziet van het eigen lijden.
Elke keer dus als je iemand anders ergens de schuld van geeft of vindt dat de ander iets heeft veroorzaakt of dat het door de ander komt, zit je in de slachtofferrol. En dat zitten we vaker dan we zelf denken…
Deze symptomen komen niet voor in de DSM-5. Mogelijk is dat het geval omdat er geen medicijnen voor zijn te ontwikkelen.

Machtsstrijd

We denken vaak/meestal oprecht dat onze boosheid door de ander wordt veroorzaakt én dat we zelf gelijk hebben.
Onze boosheid wordt nooit door de ander veróórzaakt, maar niet meer dan door de ander getriggerd.
Wat we voelen is onze eigen vroeger weggestopte boosheid. Die projecteren we op de ander als we getriggerd worden in onze patronen van vroeger. Dat is het geval als we ons afgewezen voelen, als we ons niet gehoord of niet serieus genomen voelen, als we onze controle verliezen, of als we ons in de steek gelaten voelen.

Gespreksvoering

Deze combinatie is killing voor een emotioneel gezonde gespreksvoering . Bovendien kom je er zo ook niet achter komt hoe het werkelijk zit. 
Het zijn vaak onze vroeger weggestopte emoties die van invloed zijn op onze communicatie en gespreksvoering. 
We hebben zelf niet door dat we zelf óók deelnemen aan de machtsstrijd, omdat we ons er niet aan kunnen onttrekken. 
Onze gespreksvoering is de spiegel van onze emotionele gezondheid. Zo kun je ook van je symptomen afkomen door aan je gespreksvoering te werken. 

 

Zelfverloochening

Veel vaker dan we zelf kunnen vermoeden doen we dingen die we – diep in ons hart – niet zo leuk vinden. Én we doen níet de dingen die we – diep in ons hart – juist wél leuk vinden. Hierdoor leven we onze tweede voorkeur, in plaats van onze eerste voorkeur.
Ik heb ontdekt dat luiheid niet bestaat en dat luiheid, als ik goed doorvraag, elke keer demotivatie blijkt te betreffen.
Futloosheid blijkt ook te worden veroorzaakt door zelfverloochening. En als je maar lang genoeg doorgaat met je zelfverloochening, kun je op een gegeven moment burn-out of depressief worden. 

Besluiteloosheid

Ook het niet kunnen kiezen blijkt vaak uit zelfverloochening voort te vloeien.
Besluiteloosheid en niet kunnen kiezen en keuzestress hebben op zich dus niets met de te kiezen aspecten te maken. 
Ook hier zitten weer onderliggende belemmeringen onder, die maken dat je niet weet wat je het beste kunt kiezen.
Dat je je gevoel nog niet (volledig) hebt ontwikkeld maakt het er ook niet makkelijker op.

Ontwikkelingspotentieel

Een ander gevolg van zelfverloochening is dat je je volledige ontwikkelingspotentieel nog niet hebt aangeboord. 
Ieder kind wordt geboren met de potentie om een passie te ontwikkelen.
Daar is een omgeving voor nodig die oprechte én onvoorwaardelijke aandacht heeft voor de interesses van het kind. Net zoals een plantje water nodig heeft.
Vaak hebben de ouders het te druk of pushen ze heel subtiel in hun eigen voorkeuren of omdat dat hun beter uitkomt (bv in geval van reistijd e.d.)

Denken in alles-of niets of zwart-wit-denken

Denken in alles of niets (of zwart wit denken) vormt een behoorlijke belemmering van je levensgeluk.
Het leven wordt namelijk niet geleefd in uitersten, maar daar tussenin. Het leven biedt veel meer mogelijkheden, maar die moeten wel gezien worden. En het ontwikkelen van creativiteit en het niet leven vanuit angst maken dat veel meer mogelijkheden worden gezien en vervolgens kunnen worden ingekopt. Je kunt je eigen leven regisseren, door alsnog je passie te ontwikkelen en een gelukkig makend en voldoening schenkend leven te leiden, waarin je geniet.
Net zoals ik heb gedaan. 

 

 

 

Blinde vlekken en onjuiste aannames/interpretaties

Zonder dat we dat doorhebben, hebben we blinde vlekken en doen we onjuiste aannames/interpretaties. 
Per Eendaagse Coaching maak ik (tot nu toe) minimaal 16 (tot nu toe) maximaal 81 blinde vlekken inzichtelijk. 
Deze blinde vlekken verklaren voor een groot deel het gedrag van mijn klant en de gevolgen daarvan in de relatie, in het werk, en naar de eigen kinderen of ouders. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen
of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Symptomen ipv diagnoses

Ik geef inzicht in hoe de symptomen, vanuit de patronen van vroeger, zijn ontstaan. En hoe ze nu nog, onbewust en onbedoeld, door de klant zelf in stand worden gehouden. 
Op basis hiervan geef ik concrete handvatten hoe het oude gedrag kan worden omgezet in emotioneel gezond gedrag.
Daardoor kunnen zij herstellen van de betreffende symptomen.