Suïcidale gedachten

Vrijdag 10 september 2021 is het de Wereld Suïcide Preventie Dag

Een deel van mijn klanten heeft suïcidale gedachten en geeft aan dat ze het niet meer zien zitten en dat ze er soms of regelmatig aan denken om “ermee te stoppen” of om “eruit te stappen”. “Het hoeft zo niet meer van mij.”
Zelf heb ik ook, voorafgaand aan mijn herstelproces, suïcidale gedachten gehad. 
De redenen van dergelijke suïcidale gedachten zijn divers. Ze kunnen variëren van het zich gehinderd voelen door een psychische ziekte of door het hebben van relatie-, financiële problemen en/of problemen op het werk. Vaak is het een combinatie hiervan. 

 

 

Niet dood willen

Nadat ik, rond de eeuwwisseling, de bodem van de put had gezien, zei een hulpverlener tegen mij: 
“Je wilde niet dood; je wilde niet meer zó leven.”
Ja, dat klopte… Ik wilde toen helemaal niet dood, maar ik wilde op een andere manier leven. Ik wist helemaal niet dat dat kon… Wat ik wilde was herstellen van waar ik last van had. Ik wilde emotioneel gezond zijn. 
Door aan de slag te gaan met mijn herstelproces, leid ik nu een gelukkig makend en voldoening schenkend leven, zoals ik me die wenste. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen
of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Uitzichtloosheid

De gemeenschappelijke deler van suïcidale gedachten is de uitzichtloosheid die wordt ervaren.
De uitzichtloosheid zit hem in de gedachte dat ze, ondanks dat ze al van alles hebben geprobeerd (ook in een vaak lang hulpverleningstraject), het ze maar niet lukt om van hun problemen af te komen. Het maar niet lukt om die belemmerende patronen te doorbreken. Het maar niet lukt om de vicieuze cirkel te doorbreken. En het maar niet lukt om bij de kern te komen.
Om hun belemmerende patronen en hun vicieuze cirkel te doorbreken en om bij de kern te komen, komen mensen dan vervolgens bij mij. 

Onvermogen

Naast de uitzichtloosheid is een andere gemeenschappelijke deler van suïcidale gedachten: het onvermogen om zelf iets te doen aan de problemen. Het onvermogen zit hem in praktische problemen, waarvoor de concrete praktische vaardigheden niet zijn ontwikkeld in de jeugd. Dat die vaardigheden niet zijn ontwikkeld, komt omdat ook de ouders van mijn klanten die evenmin in hún jeugd hebben kunnen ontwikkelen. Daardoor waren de ouders van mijn klanten niet in staat om die praktische vaardigheden mee te geven aan hún kinderen. En mijn klanten kunnen die vaardigheden vervolgens niet doorgeven aan hun eigen kinderen. 

Gevoel

Omdat basisvaardigheden niet zijn ontwikkeld, is bijvoorbeeld het gevoel niet ontwikkeld . Ons gevoel is de enige zuivere richtsnoer voor wat wel of niet goed voor ons is. 
Als we ons gevoel niet hebben ontwikkeld, gaan we over op rationaliseren en beredeneren en gaan we verklaringen zoeken voor dingen die gebeurd zijn. Terwijl ons brein daar lang niet altijd toe in staat is. Vooral het cruciale verschil tussen gevoel en emotie wordt niet gekend. 
Doordat we ons gevoel niet hebben ontwikkeld, gaan we piekeren en malen. 

Opleidingskeuze

Ook zijn ze niet aangemoedigd in hun hobby’s en interesses en hebben ze niet altijd hun eerste voorkeur ten aanzien van hun opleidingskeuze en ten aanzien van hun beroepskeuze gedaan. Hier zijn mensen zich overigens meestal niet zelf van bewust. Hun eigen wens werd weggestopt. 
Omdat men hierdoor niet wist wat men wilde, werd vaak een “brede opleiding” gekozen, die vervolgens niet werd afgemaakt. 
De brede opleiding werd niet afgemaakt, omdat de motivatie ontbrak. De motivatie ontbrak, omdat mensen hadden weggestopt wat ze diep in hun hart wél wilden doen. 

Beroepskeuze

Vervolgens werd een beroep of baan gekozen, waarmee geld kon worden verdiend.
Twintig of dertig jaar later kwamen ze er achter dat de fut er uit was. 
Diep in hun hart weten ze wel dat ze dat werk liever niet doen, maar: “Wat moet ik dan doen?”
Ze hebben hierdoor geen van allen hun volledige ontwikkelingspotentieel aangeboord. 

Gespreksvoering

Op het gebied van gespreksvoering hebben ze veel do’s en dont’s ten aanzien van een emotioneel gezonde gespreksvoering niet meegekregen. In de jeugd praatten de ouders weinig met hun kinderen, en al helemaal niet over gevoelens. 
Met een emotioneel gezonde gespreksvoering behaal je vrijwel al je doelen, omdat je weet op welke transparante manier je, bij wie, op welk geschikt moment, die doelen kunt behalen. 

 

 

Gedragsvaardigheden

Daarnaast worden concrete praktische vaardigheden ontbeerd.
Deze concrete praktische vaardigheden kunnen van alles betreffen.
Van hoe je iets het beste kunt aanpakken, tot bij wie je het beste waarvoor terecht kunt.
En van in welke volgorde je iets het beste kunt doen, tot het inzien van voorspelbare gewenste en ongewenste consequenties van je gedrag of van je nalaten. 

Stress of spanning

Door allerlei situaties in het heden wordt stress of spanning gevoeld.
Stress of spanning is een signaal van je lichaam. Het lichaam waarschuwt ons dan dat we iets doen waarbij we ons niet senang, niet prettig voelen.
Ons lichaam geeft ons dat signaal om ons te beschermen. We doen er goed aan om naar dit signaal te luisteren. Waar het om gaat is de reden dat we er niet naar luisteren. 

Angst en paniek

Ook wordt vaak angst en/of paniek gevoeld.
De onderliggende angsten zijn: angst voor afwijzing, angst voor controleverlies, angst om niet serieus genomen of niet gehoord te voelen.
En de angst die hier weer onder ligt, is naar mijn mening de moeder der angsten: verlatingsangst. 
Verlatingsangst wordt vooral in relaties ervaren. 

Depressiviteit

Depressiviteit kan een opmaat naar suïcidale gedachten zijn. 
Het afglijden naar depressieve gevoelens gaat vaak heel geleidelijk. Zo geleidelijk zelfs, dat het vaak niet op tijd wordt bemerkt. 
Omdat ik destijds al een poos aan de slag was met mijn herstelproces, herkende ik mijn afglijden richting depressieve gevoelens en kon ik door ander gedrag dit afglijden stoppen en verder gaan met mijn herstelproces. Hierdoor raakte ik mijn depressieve gevoelens kwijt. 

Zelf

Zelf ben ik twee keer suïcidaal geweest. Ik weet de data nog: 10 februari 2010 en 25 oktober 2010. Later bleek de trigger te zijn het anderhalf jaar emotioneel misbruik door een hulpverleenster, maar dat wist ik toen niet. 
De eerste keer was ik overstuur en ben ik de dag erna naar de huisarts gegaan en heb ik emotie dempende medicijnen gekregen.
De tweede keer was ik heel rustig, en pas achteraf zag ik indat die keer het gevaarlijkst was, omdat het me niets meer kon schelen. Gelukkig heb ik ook toen weer hulp gezocht. 

Combinatie

Ik kan nu terugkijken en bij mij was de onderliggende oorzaak dat ik onvermogend was om er zelf uit te komen. Omdat ik de inzichten en de vaardigheden ontbeerde. 
In combinatie met het gevoel van uitzichtloosheid: dat het nooit meer anders zou kunnen worden. 
Daardoor had ik bijna de hoop opgegeven dat het nog anders zou kunnen worden. 
Nu weet ik dat het altijd anders kan worden, als je maar hulp zoekt, om je te laten spiegelen in je onjuiste aannames ten aanzien van een aantal dingen. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen
of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

TOP 15 symptomen

Tijdens mijn herstelproces bleek ik te lijden aan alle symptomen die later ook de TOP 15 symptomen van mijn klanten bleken te zijn: piekeren, angst en paniek, depressiviteit, eenzaamheid, slecht slapen, stress, burn-out, vermoeidheid en futloosheid, gebrek aan zelfvertrouwen, besluiteloosheid, geen keuzes kunnen maken, schuldgevoel, schaamte, boosheid en niet gelukkig zijn. 
Door mijn herstelproces ben ik hersteld van al deze symptomen. Ik weet hoe ik dat gedaan heb en door mijn herstelproces ken ik de valkuilen die je maar beter kunt vermijden. 

 

 

Begrijp

Door mijn eigen ervaringen begrijp ik dat mensen uit het leven willen stappen en dat er dagelijks mensen uit het leven stappen. Tegelijkertijd weet ik ook dat het in de meeste gevallen voorkomen kan worden. 
Volgens mij zijn de kernwoorden bij suïcidaal zijn: onmacht/machteloosheid enerzijds, en uitzichtloosheid anderzijds. Het is deze combinatie die maakt dat mensen zó niet meer willen leven. 
Als iemand met diens eigen onmacht en machteloosheid aan de slag gaat, verdwijnt de uitzichtloosheid.