Gewijzigd op 14 maart 2020 door Ammy van Bedaf

Pleasegedrag

Pleasegedrag wordt door bijna de helft van mijn klanten genoemd als iets waar ze graag vanaf willen. 

 

 

Hoe ziet pleasegedrag eruit?

Hoe kan pleasen er uitzien?
Pleasegedrag uit zich in het “niet de confrontatie aangaan”.
In het “niet voor mezelf opkomen”.
In het “niet mijn eigen mening geven” of in het “aanpassen van mijn mening”. 
Of in aangepast gedrag.

Gevolgen van pleasegedrag

Pleasegedrag lijkt aardig en onschuldig, toch het kan gevolgen hebben.
De confrontatie uit de weg gaan heeft als gevolg dat dingen niet worden uitgesproken. 
Dingen die niet worden uitgesproken worden niet opgelost, maar blijven onbewust doorsudderen in ons brein. 

Het niet voor jezelf opkomen kan als gevolg hebben dat je een kans mist. 
Of dat mensen (familie, collega’s) niet het juiste verhaal kennen.

Het niet af en toe je mening geven kan de indruk wekken dat je geen eigen mening hebt.
En het aanpassen van je mening kan de indruk wekken van afhankelijkheid. 

Aangepast gedrag kan bijvoorbeeld komen door het niet aangeven van je grenzen. 

 

 

En pleasegedrag kan duiden op een ongelijkwaardige relatie.
Een ongelijkwaardige relatie kent een dominantere en een ondergeschiktere partner. 

Emotionele behoeften

Wat zijn de onderliggende emotionele behoeften die er onder zitten?
Een onderliggende emotionele behoeften die er uitspringt is angst voor afwijzing.
De pleaser doet er alles aan om afwijzing te voorkomen en ‘behaagt’ daarvoor de ander.

Een andere veel voorkomende onderliggende emotionele behoefte is om aardig gevonden te worden, om bevestiging of waardering of erkenning te krijgen. 

Aangeleerd

We worden niet als pleaser geboren, het is aangeleerd gedrag.
Het is overlevingsgedrag vanuit de jeugd. 
Grofweg zijn er in onze jeugd twee belangrijke manieren van ons aanpassen aan een niet altijd emotioneel gezonde omgeving.
De ene manier er tegen ingaan en rebelleren, wat ten onrechte ‘puberen’ wordt genoemd. 

Lastig

Ook denkt een kind (en diezelfde volwassene later) dat hij of zij lastig was.
Kinderen reageren echter transparant op de omgeving waarin ze verkeren. 
Puberen houdt in dat je een eigen mening mag ontwikkelen, zonder dat dat gevolgen heeft. 
Dus zonder dat jouw mening weggehoond of belachelijk gemaakt wordt. Dat jouw mening er gewoon mag zijn. 

Onmacht

Een ‘lastig’ kind reageert zich af op het niet vervuld krijgen van haar of zijn emotionele behoeften.
En op het direct of indirect de schuld krijgen van dingen voor wat in feite de onmacht van de eigen ouders is.

Emotioneel losmaken

Tijdens de puberteit maakt de jongvolwassene zich emotioneel los van haar of zijn ouders.
En de jongvolwassene gaat zich meer en meer oriënteren op haar of zijn vriend(innen)groep. 
Dat is wat puberen inhoudt. 

Pleasegedrag

Een andere manier waarin een kind zich kan aanpassen aan een niet altijd emotioneel gezonde omgeving is dus het ontwikkelen van  pleasegedrag. Dat doet een kind in een omgeving waarin het zich niet gehoord voelt, waarin het zich niet serieus genomen voelt, en waarin het zich soms afgewezen voelt.

Logisch

Pleasegedrag is dus een logische reactie op een niet beschermende omgeving en op een emotioneel niet altijd even veilige omgeving. 
Het is een logische reactie waarin het kind zich niet altijd even gehoord of serieus genomen voelde. 
De gevolgen voor het latere leven, zowel in de relatie als in het werk, kunnen groot zijn. 

Niet de confrontatie aangaan

Ik wil nog graag iets zeggen over het niet de confrontatie aangaan. 
De angst voor afwijzing om niet de confrontatie aan te durven gaan, vloeit dus voort uit iemands jeugd.
Maar: de confrontatie aangaan is helemaal niet nodig.
Als iemand juist wel of juist niet de confrontatie aan wil gaan, wijst dat op een niet altijd even functionele gespreksvoering.

Onbewust en onbedoeld

Mensen die de confrontatie willen aangaan, of die een confrontatie juist willen vermijden, praten (onbewust en onbedoeld) in de vorm van verwijten. In een vraag die wordt gesteld, zit bijvoorbeeld een verwijt. Vergelijk de vraag: “Hoe laat ben je thuis?” met “Hoe laat ben je dan thuis?” In de tweede vraag zit een verkapt verwijt en dit verwijt wordt door de ander feilloos opgepikt.

Verkapt verwijt

De ander reageert dus op het in de vraag verkapte verwijt. En zo is “een confrontatie” geboren. 
Met een emotioneel gezonde gespreksvoering is een confrontatie niet nodig.

Emotioneel gezonde gespreksvoering

Daarom heb ik mezelf tijdens mijn herstel van mijn burn-out aangeleerd om mezelf een emotioneel gezonde gespreksvoering aan te leren. Daarvoor keek ik altijd hoe de ander op mij reageerde. 
Als de ander reageerde zoals ik verwachtte, was er niets aan de hand. Maar als de ander anders reageerde dan ik verwacht had, ging ik nadenken over mijn eigen gespreksvoering. 

Woordjes die ik vermijd

Ik ging nadenken over: Wat heb ik gezegd?, of Wat heb ik uitgestraald?, waardoor de ander zo reageerde?
En zo kwam ik in de loop van de tijd achter woordjes die ik daarna ben gaan vermijden.
Zoals de woordjes ‘dan’, ‘wel’, ‘moeten’, ‘waarom’, ‘probleem’, of ‘jij’. 

Gebruik

Als ik deze woordjes nog wel gebruik, zijn ze onschadelijk en zijn ze wél op die plek bedoeld, omdat ze in de context waarin ik ze dan (!) gebruik, niet als een verwijt of als afwijzend overkomen. 
Ik ben deze woordjes dus eerst helemaal gaan vermijden, helemaal gaan afleren te gebruiken. 
Hierdoor leerde ik dat ze op een bepaalde manier en in een bepaalde context wel gewoon gebruikt konden worden, en dat is wat ik nu doe. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.