Parentificatie loslaten

Parentificatie houdt in dat iemand de ouder van de eigen ouder(s) is geweest. De rollen tussen de ouder en het kind zijn dan omgekeerd geweest. De ouder kroop in de slachtofferrol en in de kindrol, waardoor het kind gedwongen werd een ouderrol op zich te nemen. Het kind deed dit door op bepaalde gebieden voor de eigen ouder(s) te zorgen. Parentificatie loslaten levert je enorm veel op. 

 

 

Ontwikkeling

Parentificatie heeft nadelige consequenties voor de ontwikkeling van het kind naar volwassenheid. Een kind dat te doen heeft met een van de ouders en dat zich verantwoordelijk voelt voor het welzijn van die ouder(s), kan geen kind zijn.

Wegcijferen

Door parentificatie cijfert het kind zichzelf ook weg en offert het zich op, voor het welzijn van de ouder(s). Dit is een taak die te zwaar en emotioneel te belastend is voor het kind, omdat het dat niet aankan. Een kind moet juist opgevoed worden door de ouders, maar daar is onvoldoende sprake van. Er wordt vanuit de ouders zelfs een beroep op het kind gedaan.

Helpen, redden, verzorgen

Uitingsvormen daarvan zijn als het kind mee moet helpen bij het opvoeden van jongere kinderen, of als het kind mee moet draaien in het eigen bedrijf. Of als het kind een lichamelijk of psychisch zieke ouder moet verzorgen. Ook als het kind ziet dat een ouder het niet aankan, zal het kind haar best doen om die ouder te helpen, redden en te verzorgen. Een andere term voor parentificatie = emotioneel misbruik. 

Lijfsbehoud

Het kind kan niet anders, want het heeft onbewust de volgende angstgedachte: Als papa/mama het al niet aankan, wat moet er dan van mij terecht komen? Uit puur lijfsbehoud zal het kind er alles aan doen om ervoor te zorgen dat papa/mama het gaat redden. Maar het kind heeft niet door dat het papa/mama niet kán helpen. Het kind is niet de oorzaak van het probleem van papa/mama. Daardoor kan het kind ook niet de oplossing van het probleem van papa of mama zijn.

Faalangst

Het kind merkt dat haar inspanningen niet helpen en doet er nog een schepje bovenop en nog beter haar best, maar ook dit werkt niet. Het kind ziet dat haar inspanningen niet helpen. Hierdoor kan het kind faalangst ontwikkelen.

Fout

Omdat haar inspanningen niet helpen, doet ze voor haar gevoel iets fout. Dat gevoel zal ze later vaak hebben, waardoor ze bij voorbaat dingen al niet durft, uit angst dat het fout gaat.Dat is wat faalangst is: de angst dat iets fout zal gaan, waardoor je het al niet durft. Parentificatie is dan ook een van de oorzaken van faalangst en je parentificatie loslaten is nodig om van je faalangst te herstellen. 

Redderrol

Het ongezonde van parentificatie is dat het kind geen kind kan zijn en gedwongen wordt de ouderrol van de ouders over te nemen. Deze redderrol zal het kind later ook naar haar partner(s) laten zien. Ook haar partner zal ze proberen te redden, te helpen en te verzorgen.

Opofferen

Dit is wat ze in haar jeugd geleerd heeft en ze heeft niet door dat ze dit patroon herhaalt. Ook in haar relatie zal ze zich wegcijferen en opofferen. Ze voelt zich er prettig bij. Dat is omdat ze niet anders weet.

Partner

Ongeveer 1 op de 10 mails die ik ontvang is van iemand in de redderrol. Dan wordt hulp gezocht voor iemand anders dan de mailer zelf. Meestal wordt hulp gezocht voor de partner, maar ook voor de eigen volwassen en toerekeningsvatbare kinderen.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.

Te doen hebben

Ze hebben allemaal te doen met de ander en dat is de reden dat ze hulp zoeken voor die ander. Mijn vraag is dan steevast waarom die ander mij niet heeft gemaild. Die ander wil namelijk geen hulp zoeken. Vandaar dat de redder ‘zo goed’ was om te mailen voor die ander.

Rugzakje

Dit te doen hebben met de ander was hun onbewuste zoekopdracht toen ze een partner uitkozen. Ze voelden zich alleen aangetrokken tot een partner met wie ze te doen hebben. Waar dus ‘iets mee is’, die een rugzakje heeft.

Liefde

Iemand die emotioneel gezond is, kun je namelijk niet helpen of redden. Waardoor een emotioneel gezonde partner niet interessant is voor een redder. Redders zien dit helpen en redden dan ook als liefde. Ze denken oprecht dat hun gevoelens liefde is voor de ander.

Voorwaardelijke liefde

Ze begrijpen dan ook niet dat de ander hun ‘liefde’ niet met dankbaarheid  aanvaardt. Iemand in de redderrol heeft niet door dat, datgene wat ze voor liefde aanzien, voorwaardelijke liefde is en dat ze handelen vanuit eigen behoeftebevrediging. Omdat het dezelfde voorwaardelijke liefde die ze als kind van hun ouders kregen, is dat voor hen liefde. Iets anders kennen ze niet.

 

 

Hechting

Ouders die hun kind in de ouderrol plaatsen, zijn niet in staat om een emotioneel veilige hechting aan te gaan met hun kind. Hierdoor is het kind als volwassene onveilig gehecht. Dit heeft tot gevolg dat het kind als volwassene niet in staat is om een veilige hechting met een partner aan te gaan.

Bindingsangst

Hierdoor ontstaan bindingsangst en verlatingsangst. Waarom bindingsangst en verlatingsangst twee kanten van dezelfde medaille zijn, kun je lezen in mijn boek Stop liefdesverdriet (zie hieronder voor informatie). Parentificatie loslaten is nodig om van je bindingsangst en van je verlatingsangst af te komen. 

Symptomen

Parentificatie kan leiden tot symptomen als depressie, burn-out, angststoornissen en persoonlijkheidsstoornissen. Ook kunnen gebrek aan zelfvertrouwen en allerlei psychosomatische klachten ontstaan. Parentificatie loslaten is nodig om van deze symptomen te herstellen. 

 

 

Beweegredenen

Wat zijn de diepere onderliggende beweegredenen van iemand in de redderrol? Iemand die al haar aandacht vestigt op het ‘helpen’ van de ander, hoeft zich niet met haar eigen problemen bezig te houden. Een redderrol is als het ware een bliksemafleider voor de redder van de eigen jeugdpatronen.

Machtsstrijd

Tussen de redder en de partner ontstaat makkelijk een machtsstrijd. Aanvankelijk laat de partner zich het reddergedrag graag welgevallen. Maar op een bepaald moment wordt verbaal teruggeslagen. Het gered worden houdt tevens in dat je door de redder in de kindrol wordt geplaatst. 

Ouderrol en kindrol

Je voelt je dan niet serieus genomen en gepasseerd. Dat is dan waar de geredde tegen ageert. Geen van beiden hebben door dat de een in de ouderrol zit en de ander in de kindrol. Die rollen kunnen soms ook, afhankelijk van de situatie, verwisselen.

Volwassenrol

Van een evenwichtige en gelijkwaardige relatie, met beiden in een volwassenrol, is dan geen sprake. Dit veroorzaakt spanningen, vaak om niets. De machtsstrijd wordt regelmatig bevochten en om het minste of geringste kan de vlam in de pan slaan. Soms weten de partners niet eens meer waar de ruzie om begonnen is.

Betrekkingsniveau

Bij een machtsstrijd wordt datgene wat op betrekkingsniveau zou moeten worden besproken, op de inhoud bevochten. In plaats van dat het over de onderlinge rollen naar elkaar gaat (betrekkingsniveau), wordt het uitgevochten over iets kleins (de inhoud).

Aandeel

Beiden, zowel de redder als de partner, zijn oprecht van mening dat de oorzaak bij de ander ligt. Geen van beiden heeft door dat ze beiden een even groot aandeel hebben in de ontstane verhoudingen. Ze hebben elkaar er zelfs, onbewust vanuit hun jeugd, op uitgekozen. Ze hebben elkaar er zelfs voor nodig.

Herhalen

Onbewust zoeken we namelijk een emotioneel ongeveer even (on)gezonde partner als we  zelf zijn. Dit doen we zodat we bij die partner onze patronen van vroeger kunnen herhalen. Waren die patronen emotioneel gezond, dan herhalen we die. Waren die patronen emotioneel niet gezond, dan herhalen we die ook.

Parentificatie en codependentie

Hoe parentificatie leidt tot emotionele afhankelijkheid (codependentie) kun je lezen in mijn blog Wat is Parentificatie en hoe kan dat tot Codependentie leiden?

Herstellen van je parentificatie 

Je parentificatie loslaten betekent dat je eveneens herstelt van de hieraan gerelateerde symptomen. Je kunt je indenken wat dat voor de rest van je leven inhoudt. 

Kortom: als we niet anders kunnen dan een ander helpen/redden/verzorgen, zit de voedingsbron daarvan in parentificatie in de jeugd. Voor herstel is het nodig alsnog jezelf emotioneel op te voeden. Gelukkig is dit mogelijk.