Kinderen: Loslaten van mogelijke gevolgen voor je kinderen

Ammy van BedafGeen categorie

Gewijzigd op 12 juni 2024 door Ammy van Bedaf

Kinderen: Loslaten van mogelijke gevolgen voor je kinderen

Onze kinderen zijn emotioneel afhankelijk van ons en daardoor kwetsbaar, net zoals wij dat zelf in onze jeugd waren. Onze emotionele pijn en onrust ontstaan en worden in stand gehouden en versterkt door patronen van vroeger; patronen uit je eigen jeugd. Dat de kinderen in deze relaties te maken krijgen met deze emotioneel niet gezonde patronen is helaas onvermijdelijk. Uiteindelijk zullen zij globaal gezien dezelfde onderliggende patronen (affectieve verwaarlozing, emotioneel misbruik en/0f geestelijke mishandeling) meemaken als die je zelf hebt meegemaakt; de uitingsvormen zien er doorgaans anders uit. Zolang je niet  aan de slag gaat met het loslaten van deze patronen van vroeger, zul je die patronen onbewust en onbedoeld herhalen; in je relatie, in je werk en  ook naar jouw kinderen toe.

kinderen

Mom and daughter and a son sitting on green grass with yellow flowers

 

Ook juist bewust het tegenovergestelde (willen) doen dan jouw ouders met jou deden, mondt vaak uit in ander emotioneel ongezond gedrag, dat juist weer ontstaat vanuit deze compensatiedrang. Verwennen, voortrekken of het goedmaken met dure cadeaus zijn daar voorbeelden van.

De patronen van emotioneel misbruik zijn voor iemand zelf vrijwel niet te herkennen en vormen een hardnekkig bestanddeel van zowel de opvoeding die een volwassene in de eigen jeugd zelf heeft ondergaan als van de opvoeding die vervolgens aan de eigen kinderen wordt gegeven.

Van emotioneel misbruik is sprake als de emotionele voeding (aandacht, waardering, erkenning, bevestiging, troost en dergelijke) niet van de ouder naar het kind gaan maar andersom gaan: van het kind naar de ouder.

Men is er zich  doorgaans volstrekt niet van bewust  dat men zelf de eigen kinderen onbewust en onbedoeld ook weer emotioneel misbruikt. Men denkt het juist goed te doen, als compensatie voor hetgeen men met de eigen ouders heeft ervaren, maar ook het eigen gedrag naar de kinderen toe blijkt emotioneel misbruik te zijn.

 Het is mij opgevallen dat emotioneel misbruik en affectieve verwaarlozing altijd samengaan. Van affectieve verwaarlozing is sprake als de volwassene in de eigen jeugd geen aandacht, waardering, erkenning, bevestiging, troost, het gevoel er te mogen zijn, het gevoel goed te zijn zoals je bent, en dergelijke heeft gehad van de eigen ouders.

Ik vermoed dat het samengaan van emotioneel misbruik en affectieve verwaarlozing wordt veroorzaakt doordat het emotioneel misbruik volgens mij voortvloeit uit de eigen ondergane affectieve verwaarlozing in de eigen jeugd. Vanuit deze affectieve verwaarlozing in de eigen jeugd én doordat men niet de eigen emotionele behoeften bij de partner bevredigd ziet, wordt, zonder dat men dit door heeft, het eigen kind ook weer emotioneel misbruikt.

Vanuit dit emotioneel misbruik in de eigen jeugd doet men een emotioneel niet gezonde partnerkeuze (in de hulpverlening heet dit een neurotische partnerkeuze), wat weer zijn gevolgen heeft voor de kinderen, die op hun beurt later ook weer een grote kans hebben op een neurotische partnerkeuze.

De gevolgen van het onbewust en onbedoeld vasthouden aan de eigen patronen van vroeger kunnen voor de kinderen  een breed scala aan uitingsvormen hebben.

Zo kan de geboorte van de kinderen spanning veroorzaken bij een van de ouders en daardoor spanningen veroorzaken in de relatie.

Het kan ook zijn dat een van de ouders diens kinderen moeilijk kunnen verdragen.

Het kan zijn dat ouders niet de rust hebben of niet de tijd nemen om aandacht aan de kinderen te besteden of om dingen uit te leggen.

Het kan zijn dat een van de ouders dwangmatig gedrag vertoont naar de kinderen toe.

Kinderen kunnen getuigen zijn van fysiek of verbaal geweld. 

Een van de ouders is vaak afwezig.

Ouders kunnen, ook als ze thuis zijn, emotioneel afwezig (emotioneel en affectief niet beschikbaar) zijn voor hun kinderen.

Ouders kunnen geen interesse opbrengen voor schoolinspanningen of hobby’s en vrijetijdsbestedingen van kinderen.

Ouders knuffelen of troosten hun kinderen niet.

Een van de ouders ontloopt de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de kinderen door zich daar feitelijk aan te onttrekken.

Kinderen zijn getuige van of inzet in een vechtscheiding.

Na de scheiding gaat een van de ouders weer heel snel een nieuwe relatie aan.

Kinderen worden te snel na de scheiding blootgesteld aan een ontmoeting met de nieuwe partner van een van de ouders.

De prioriteiten van de ouders liggen bij hun nieuwe partner in plaats van bij hun nog onvolwassen kinderen.

De regeling ten aanzien van de nog onvolwassen kinderen is ondergeschikt aan de nieuwe relatie, waardoor het het kind is dat zich moet aanpassen.

Van jouw kind verwachten dat het goed zal/moet opschieten met jouw nieuwe partner, op wie het kind zeer waarschijnlijk niet zit te wachten.

Jouw kinderen niet of onvoldoende beschermen tegen (emotioneel) ongezond gedrag van jouw nieuwe partner.

Onvoldoende inzicht hebben in problemen die nieuwe partner met diens kinderen heeft.

De kinderen kunnen emotioneel misbruikt worden. Dit heeft zeer vele uitingsvormen, zoals onder andere:

–  Het “bijna alles” met je kind (vaker de dochter dan de zoon) bespreken.

– Het steun zoeken bij (één van) de kinderen.

– Een knuffel of een kus van het kind verlangen of vragen in plaats van het kind ongevraagd en onvoorwaardelijk een knuffel of kus te géven.

– Je door jouw kind láten troosten in plaats van het kind zelf te troosten.

– Jouw kind bij jou in bed laten slapen ter opvulling van jouw eigen eenzaamheid.

– Het gevoel hebben dat alleen jouw kind jou begrijpt.

– Vriendin zijn met je dochter.

– Vertrouwelijke informatie uitwisselen met (één van) de kinderen.

– Relationele aspecten over het eigen (gestrande/beëindigde) huwelijk met (één van) de kinderen bespreken.

– Na een gestrande relatie spullen uit het huis halen op het moment dat alleen de kinderen er zijn en de deur open kunnen doen.

– Tegenover de kinderen kwaad spreken over de ander ouder.

– Een dochter of zoon die jou wil beschermen.

– Een bondje of pact aangaan met (één van) de kinderen tegen de andere ouder.

– Een machtsstrijd hebben met één van de kinderen.

– (Telefoon)gesprekken voeren over volwassen onderwerpen die (kunnen) worden gehoord door de kinderen.

– De kinderen betrekken bij besluiten over onderwerpen die hen niet aangaan en waar ze niet mee mogen worden belast.

– Kinderen in de gelegenheid of in een situatie of in een positie brengen dat ze jouw verdriet, onrust of angst kunnen horen of zien.

– Kinderen achter de rug om van de andere ouder (voor)informatie geven over een aanstaande scheiding, in plaats van het slechtnieuwsgesprek gezamenlijk en goed voorbereid aan de kinderen te informeren.

– Jouw volwassen kind belt jou eerst om iets te vertellen of te vragen en daarna pas zijn of haar partner.

– Jouw kind speelt therapeut of bemiddelaar of postbode tussen jou en jouw ex-partner.

– Jouw kind een te groot aandeel laten doen in het huishouden of binnen het (familie)bedrijf.

– Kinderen te grote verantwoordelijkheid of belastende of te zware taken geven.

– Kinderen die elkaar opvangen.

– Kinderen die door de ouders worden voorgetrokken, of tegen elkaar uitgespeeld of tegen elkaar opgezet worden.

– Een van de kinderen is jaloers.

– Jouw kind niet actief helpen het ouderlijk huis te verlaten als ze daar de leeftijd (18-23?) voor hebben.

– Een te grote betrokkenheid hebben ten opzichte van jouw kind.

– Jouw kind emotioneel niet kunnen loslaten en je blijven bemoeien met zijn/haar zaken of je blijven ergeren aan zijn of haar gedrag.

– Je verantwoordelijk voelen voor jouw volwassen kind.

Dit zijn allemaal voorbeelden waarbij het belang van de ouder door de ouder boven het belang van het kind wordt geplaatst. Het belang van het kind wordt opgeofferd aan het belang van de ouder. Hoe dit ‘korte termijn belang’ er uit ziet, verschilt per persoon en per persoon ook nog per situatie. Er kan angst voor eenzaamheid achter zitten, of angst voor afwijzing, of serieus genomen willen worden, en dergelijke. De voedingsbron van dit gedrag van de ouder zit in de eigen jeugd van de ouder: ook diens ouders plaatsten hun eigen belangen, zonder dat ze dit door hadden, boven het belang van jou als kind.

De gevolgen hiervan zijn emotioneel dermate ongezond, dat ze beschadigend zijn voor het kind. In de gevallen dat het over de andere ouder gaat, krijgt het kind de angst en/of boosheid van de ouder naar de andere ouder in zich. Dit zal later diens partnerkeuze onbewust beïnvloeden. 

Bovendien kan een kind, omdat kinderen geboren worden met een blinde loyaliteit naar de ouders, niet anders dan begrip tonen voor de emotioneel misbruikende ouder. De ouder krijgt geen of nauwelijks tegengas en baadt zich in het bad van warmte dat hij of zij niet zou hebben gehad als de problemen met een andere volwassene (bijvoorbeeld een vriend(in) zouden worden besproken. 

De kinderen zullen later in de hulpverlening aangeven dat ze zich “ongemakkelijk”, “opgelaten” en “bang” voelen en dat ze het “naar” en “vervelend” vonden. Dit zijn de woorden die mensen gebruiken die in hun jeugd emotioneel misbruikt zijn op een van de hierboven genoemde manieren.

Het emotioneel misbruik ontstaat doordat jouw kind ziet dat (een van) je ouder(s) het (soms) niet meer aankan. Je straalt als ouder op de een of andere manier, verbaal of non-verbaal hulpbehoevendheid uit. Het kind heeft gezien dat de ouder(s) het niet makkelijk hebben. Een kind krijgt dan te doen met de ouder. Een kind mag niet merken als/dat de ouders het moeilijk hebben. Beide ouders moeten de kinderen hiertegen beschermen. Het is voor een kind namelijk bedreigend als ouders het (op bepaalde momenten) niet aankunnen. Want als de ouders het al niet aankunnen, hoe moet het dan met het kind? Het kind dat volstrekt afhankelijk is van de ouders. Het kind zal hierdoor de ondergeschikte ouder willen helpen en willen redden. Als kind kan het namelijk niet anders, want als die ouder het niet redt, zal het kind, voor diens gevoel, ook hopeloos verloren zijn. Zo kan verlatingsangst en angst voor eenzaamheid ontstaan. 

Door het willen helpen en redden van de ouder krijgt het kind een in essentie onmogelijke taak. Het is  namelijk niet de oorzaak van de situatie waar diens ouders in verkeerden, waardoor het er ook niet de oplossing voor is en ook nooit kan zijn. Het kind kan dat natuurlijk niet beseffen, waardoor het diens best zal blijven doen en waardoor het, doordat er geen enkel resultaat is van diens inspanningen,  juist steeds meer en steeds beter diens best zal gaan doen. Het kind kan dan ook niet door hebben dat het aan een dood paard zit te trekken. Omdat het, ondanks dat het zo zijn/haar best doet om diens ouders te helpen en te redden, er geen resultaat komt, kan faalangst en schuldgevoel ontstaan.

Wat zijn de gevolgen van emotioneel misbruik? Het eerste is dat het kind niet de benodigde emotionele voeding van diens ouders krijgt die het nodig heeft, waardoor het affectief verwaarloosd wordt, waardoor de kans groot is dat het later weer diens eigen kinderen onbewust en onbedoeld emotioneel zal misbruiken.  De emotionele voeding  gaat namelijk de verkeerde kant op (van jouw kind naar jou als ouder). Daardoor gaat het tegelijkertijd niet van jou als ouder naar het kind toe.

Daarnaast zal het kind zich onbewust ontzien, om maar niet voor nog meer ‘last’ te zorgen. ‘Last’ tussen aanhalingstekens, want het kind veroorzaakt natuurlijk geen last, maar dat gevoel krijgt het wel als het ziet dat de ouders het niet aankunnen. In gezinnen met affectieve verwaarlozing en emotioneel misbruik betrekken kinderen dingen  heel snel op zichzelf.

Evenmin zal het kind daarom met diens problemen of met de dingen waar hij of zij mee zit of tegenaan loopt, naar jou als ouder gaan, omdat ze merken dat je het al zo moeilijk hebt. Ze zullen zich hierdoor wegcijferen en ontzien. Ze zullen dit gedrag ook later vertonen en geen hulp vragen en altijd denken dat ze het alleen moeten kunnen oplossen.

Jouw kinderen kunnen op emotioneel gebied geen kind  zijn.

Bovendien is de kans groot dat ze later onbewust op partners vallen die zij kunnen helpen en redden, die zij op de een of andere manier aandoenlijk vinden of die op hen op een andere manier hulpbehoevend overkomen. Zo herhaalt de geschiedenis zich.

Het kind krijgt het aan-een-dood-paard-blijven-trekken met de paplepel ingegoten, wat de kans vergroot dat ze dat later in hun relatie ook zullen gaan doen.

Kortom: datgene wat je zelf aan patronen in jouw jeugd hebt meegemaakt, geef je onbewust en onbedoeld door aan je kinderen. Dat kun je voorkomen door het alsnog loslaten van jouw patronen van vroeger en door daarvoor in de plaats gezond gedrag  aan te leren. Dit betreffen concrete gedragsvaardigheden en communicatievaardigheden.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.