KOPP-kind

Kinderen van Ouders met Psychische Problemen, ook wel KOPP-kinderen genoemd, zijn kinderen die opgroeiden met een of beide ouders die een psychische stoornis, een depressie of een verslaving had(den). 
Het opgroeien in een gezin met ouders met psychische problemen heeft een grote invloed op de kinderen die in een dergelijk gezin opgroeien. 

 

 

Psychische ziekten

Over welke psychische ziekten van de ouders hebben we het?
Onder psychische ziekten vallen: ADHD, angststoornis, Autisme Spectrum Stoornis (waaronder Asperger), een bipolaire stoornis, borderline, burn-out, depressie, dwangstoornissen, eetstoornissen, paniekstoornis, PTSS, een psychotische stoornis, schizofrenie, een sociale fobie en alle verslavingen. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Hoeveel Nederlanders?

Bijna de helft (43.5%) van alle mensen in Nederland krijgt ooit in haar/zijn leven te maken met een psychische aandoening.
Op jaarbasis heeft bijna een vijfde van de volwassenen (ongeveer 1.896.700 personen) een psychische stoornis ( NEMESIS-2 , meetperiode 2007-2009).
Het ANP liet in 2013 weten dat er per jaar 200.000 mensen met een psychische kwaal bijkomen.

Gevolgen van het opgroeien als een KOPP-kind

Het rare en vervreemdende van het opgroeien als KOPP-kind is dat je als klein kind geen vergelijkingsmateriaal hebt. Als referentiekader heb je namelijk voornamelijk of alleen je eigen ouders. Wat je ziet of meemaakt is voor jou als kind de werkelijkheid. Wat je op emotioneel gebied ontbeert, daar heb je natuurlijk geen weet van.
Dat het ook anders kan, wordt soms duidelijk bij een lieve opa of oma, tante of oom of buurvrouw of buurman. Soms zie je als kind bij vriendjes of vriendinnetjes dat het ook anders kan dan thuis. 

Schaamte

Een ander gevolg van het opgroeien als KOPP-kind kunnen gevoelens van schaamte zijn over de thuissituatie. Een moeder kan bijvoorbeeld smetvrees hebben, een vader kan laveloos of onder invloed van drugs op de bank liggen. Een ouder kan uit zijn vel schieten, kil en afstandelijk, of star en rechtlijnig zijn. Naar andere kinderen en bezoekers toe kunnen hierover gevoelens van schaamte ontstaan. Een kind kan zich ook in verlegenheid gebracht voelen door gedrag van de ouders.

 

 

Geen vriend(innet)jes hebben/ontvangen

Uit schaamte voor de thuissituatie kan het moeilijker zijn om in contact te komen met andere kinderen. Ook durven kinderen geen vriend(innet)jes of klasgenootjes mee naar huis te nemen, omdat ze niet willen dat die een inkijkje krijgen in hoe het er thuis aan toe gaat. Er van uit gaande dat die vriend(innet)jes nog wel bij je thuis willen komen spelen. 
Het niet kunnen of niet willen ontvangen van vriend(innet)jes leidt tot vereenzaming van het kind.

Ouder van je ouder zijn

Kinderen die zien dat hun ouders het niet aankunnen, gaan meestal voor die ouder zorgen.
Of ze gaan zichzelf wegcijferen: ze houden hun emotionele behoeften voor zich en ontwikkelen hierdoor een grote emotionele behoeftigheid in hun latere leven. Het stellen van vragen wordt niet aangemoedigd of soms zelfs afgeleerd, door de afstandelijke of soms botte reactie van een van de ouders. Het kind doet er alles aan om niet nog meer ‘last’ te veroorzaken. 
Kinderen kunnen taken van ouders overnemen, zoals schoonmaken, boodschappen doen of koken. Het ouder zijn van je ouder is een vorm van emotioneel misbruik (‘parentificatie’) en kan later tot emotionele en relatieproblemen leiden.

Assepoester

Het overnemen van taken van de ouders kan zo ver gaan dat een kind (meestal het oudste meisje) de Assepoester van het gezin wordt. Ze houdt een groot deel van het huishouden draaiende.
Daarnaast zorgt ze vaak ook nog voor andere kinderen in het gezin.

Verantwoordelijkheidsgevoel

Ze voelt zich verantwoordelijk voor de andere kinderen en voor het draaiende houden van het huishouden. Later leidt dit tot een te groot verantwoordelijkheidsgevoel in het werk.
In organisaties waarin geen gezonde aansturing plaatsvindt, kan dit leiden tot een burn-out, omdat men zich ook dan verantwoordelijk voelt voor andermans taken. 

Geen grenzen

Omdat het KOPP-kind door de ouders geen grenzen wordt aangeleerd (het kind wordt emotioneel misbruikt), is de kans groot dat het kind geen woorden gebruikt als: “stoppen”, “langzamer/rustig aan”, “uitrusten” of “pauzeren”, e.d. Deze woorden komen zelden of niet in het woordenboek van een KOPP-kind voor. Een KOPP-kind gaat maar door en door, ook omdat stoppen als falen kan worden ervaren. 

Slechtere schoolresultaten

Het doen van huishoudelijke taken leidt vaak tot een vorm van oververmoeidheid en tot onvoldoende tijd voor schoolactiviteiten. Deze kinderen onderpresteren en blijven niet zelden zitten. Ook gebeurt het dat een kind naar een lager opleidingsniveau wordt teruggeplaatst. 

Geen kind zijn

Het kind kan geen kind zijn. Een kind hoort een redelijk ongestoorde en onbekommerde jeugd te hebben, met emotionele hulp, steun,begeleiding en opvang als dat nodig is. Een kind hoort vooral 3 dingen te doen: 1.) spelen, 2.) spelen en 3.) spelen. 
Het KOPP-kind heeft echter geen ouders om haar/hem veiligheid te bieden of te beschermen of te ondersteunen en te helpen. Ook niet als het kind dat nodig heeft. Het kind blijft in haar eentje zitten met situaties en gebeurtenissen waar bij het emotionele ondersteuning en hulp nodig heeft om zich te kunnen ontwikkelen tot emotionele volwassenheid. Het kind moet het allemaal zelf uitzoeken. Dit is affectieve verwaarlozing. 

 

 

Normale gedragsvaardigheden

Omdat de ouders meer met zichzelf bezig zijn dan met de kinderen, is er onvoldoende of geen aandacht voor normale praktische basisvaardigheden als plannen, omgaan met financiën, socializen met leeftijdsgenoten, een emotioneel gezonde gespreksvoering, en bijvoorbeeld het ontwikkelen van interesses. 
Voor normale kinddingen (ontdekken, klauteren, spelletjes doen, buitenspelen) is niet altijd tijd of is er geen belangstelling voor van de zijde van de ouders. 

Belangstelling

Ook wordt er van de zijde van de ouders weinig of geen oprechte belangstelling getoond voor de dingen waar het kind mee bezig is of voor dingen die voor het kind belangrijk zijn of bezighouden of waar het kind mee zit. 
De ouders komen weinig of nooit kijken bij sportwedstrijden of uitvoeringen van het kind, of alleen als het kind ergens heel goed in presteert. 
De ouders zijn doorgaans weinig behulpzaam bij het maken van dingen voor school of voor andere evenementen. Ondersteuning bij het huiswerk is er soms, maar niet altijd op een voor het kind prettige manier. 

Kind kan nergens naar toe

En met dit alles kan een KOPP-kind meestal ook nog eens nergens naar toe.
Soms heeft het KOPP-kind een andere volwassene waar het wel terecht kan en waar het zich wel gewaardeerd voelt en waar het meer zichzelf kan zijn. Dan kunnen de buren zijn, of een lieve oom of tante, of een huisvriend(in), ouders van een vriend(innet)je, of heel soms een docent. 
Voor de rest kan het kind niet anders doen dan alle gevoelens en emoties wegstoppen, met alle gevolgen voor latere relaties en partnerkeuze. 

 

 

Emotioneel onveilige hechting

Omdat de ouders niet in staat zijn om een emotioneel veilige hechting aan te gaan met hun kinderen, maakt het kind geen gezonde puberteit door. Hierdoor kan het kind zich niet veilig emotioneel onthechten van de ouders. 
Een emotioneel gezonde onthechting van de ouders is nodig om emotioneel los te komen van je ouders en om vervolgens een emotioneel gezonde en gelijkwaardige relatie aan te kunnen gaan met een emotioneel gezonde en evenwichtige partner. 

Ongelijkwaardige relatie

Ik heb ontdekt dat alle ouders van mijn inmiddels meer dan 500 klanten (niet één ouderpaar uitgezonderd) een ongelijkwaardige relatie hadden, met een dominante en een ondergeschikte ouder. In ongeveer 75% was de vader dominant en in ongeveer 25 % was de moeder de dominante ouder. Deze ongelijkwaardigheid in relatie wordt ook weer – onbewust en onbedoeld – doorgegeven aan de kinderen. En ook zij geven deze patronen weer door aan hún kinderen.

Afhankelijkheid in relaties

Het KOPP-kind loopt een grote kans om zelf later ook weer een afhankelijkheidsrelatie aan te gaan. Dit fenomeen wordt ‘codependentie’ genoemd. 
De afhankelijkheid bestaat erin dat het eigen gedrag stap voor stap wordt aangepast en dat je jezelf wegcijfert. Daarnaast wordt geprobeerd de ander te veranderen en te modelleren en te boetseren tot de gewenste partner. Dit kan leiden tot meningsverschillen. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Ben ik zelf een KOPP-kind?

Mijn vader overleed (omgekomen bij een auto-ongeluk) toen ik 11 was.
Toen ik 16 was begon ik me af te vragen of mijn vader een psychische stoornis had gehad.
Later hoorde ik van mijn moeder dat mijn vader, toen ik klein was, een poos(je) van zijn werk thuis had gezeten, maar was dat overwerkt of was dat een langere periode burn-out? De diagnose burn-out bestond toen nog niet (in de jaren zestig van de vorige eeuw). 

Psychische stoornis?

Met de kennis van nu weet ik dat mijn vader mogelijk een burn-out heeft gehad.  
Hij vertoonde dominant, autoritair, star en onredelijk gedrag en was verbaal (geestelijke mishandeling) en fysiek (lichamelijke mishandeling) gewelddadig. We waren allemaal bang voor hem en we meden hem zo veel als mogelijk. Mijn moeder was niet in staat om voor mij op te komen en om mij te beschermen tegen het gedrag van mijn vader. 

Burn-out en relatieverslaafd

Veel KOPP-kinderen ontwikkelen vanuit hun jeugd zelf ook weer een psychische stoornis.
Ik ben in mijn jeugd affectief verwaarloosd, emotioneel misbruikt en geestelijk en lichamelijk mishandeld en beschouw mezelf als een KOPP-kind. 
Zelf raakte ik in 1999 zwaar burn-out en in 2005 bleek ik relatieverslaafd te zijn. 
Door aan de slag te gaan met mijn patronen van vroeger (de affectieve verwaarlozing e.d.) ben ik van beide hersteld. 

Relatieverslaving

Relatieverslaving is een onbekende verslaving, omdat het nog niet voorkomt op de lijst van verslavingen.
Relatieverslaving komt vaker voor dan we denken. Misschien ken je wel iemand die blijft zitten in een voor haar of hem ongezonde relatie. Iemand die relatieverslaafd is, heeft grote emotionele pijn/onrust tijdens de relatie of nadat de relatie is verbroken, ook als de relatieverslaafde zélf de relatie heeft verbroken. Angst of paniek en eenzaamheid zijn veel voorkomende symptomen. Relatieverslaving leidt regelmatig tot burn-out of depressiviteit of futloosheid/vermoeidheid.

Boek

Over relatieverslaving heb ik een boek geschreven, met alle ins en outs van aspecten die een rol spelen bij een emotioneel ongezonde relatie. 
Mijn boek wordt door lezers met 4,4 sterren beoordeeld op Bol.com . 
Je kunt geheel vrijblijvend een Gratis Probeerversie downloaden, met onder andere de uitgebreide Inhoudsopgave.