Controlebehoefte loslaten, hoe doe je dat?
Het komt regelmatig voor dat een klant last heeft van controlebehoefte. Controlebehoefte loslaten zorgt er voor dat je grip krijgt op je relatie en in je werk. En het is het vasthouden aan je controlebehoefte waardoor je juist niet krijgt wat je wilt.
Vele uitingsvormen
Zoals alle aspecten van vroeger, heeft ook controlebehoefte veel verschillende uitingsvormen. Het is daarnaast makkelijker het controlegedrag van iemand anders te herkennen dan het herkennen van je eigen controlebehoefte. Je controlebehoefte loslaten zorgt er ook voor dat je vervolgens controlegedrag van anderen beter en sneller herkent.
Vormen van controlebehoefte
Het kan bijvoorbeeld zijn dat je het liefst wilt bepalen wát er gebeurt. Of dat je wilt bepalen op welke manier (hóe) iets gebeurt. Een andere vorm van controlebehoefte is het zonder aanleiding controleren van de sociale media of de e-mail of de smartphone van de ander om te achterhalen met wie de ander gebeld, ge-appt of gemaild heeft.
Nog meer vormen…
Of dat je je partner, zonder aanleiding, op het werk belt om te zien of hij of zij er wel is of dat je je partner vaak vraagt wat ze/hij gaat doen. Een andere voorbeeld van controlebehoefte is dat je wilt weten hoe laat je partner thuis komt of met wie je partner allemaal gesproken heeft.
Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.
Partner is niet de oorzaak
Dit heeft allemaal niets met je partner te maken (die niet de oorzaak maar niet meer dan de trigger is), maar met je eigen controlebehoefte. Als je dit gedrag vertoont zonder dat er objectief gezien enige aanleiding voor is, ben je controlebehoeftig. Hier zitten angsten van vroeger onder. Vroeger waren die angsten terecht. Nu zijn jouw angsten niet meer terecht, maar gedraag je je er nog wel naar, omdat je nooit anders hebt geleerd.
De manier waarop
Ook de manier waaróp iets wordt gezegd, kan veelzeggend zijn, zoals bijvoorbeeld: “Ik deed een voorstel, Patricia wees het af en deed niet eens een tegenvoorstel.” Dat laatste klinkt als een verwijt.
Directe opmerking
De manier waarop dit zogenaamde ‘voorstel’ werd gedaan, was door middel van een directe opmerking (“Ik wil naar het strand.”) en kan dan ook niet als een oprecht voorstel worden gezien. Een voorstel is namelijk altijd een vraag: “Heb je zin om…?” of “Zullen we….?” waar de ander vervolgens evenveel ruimte voelt om met een Ja of een Nee te reageren. Als de ander die ruimte niet voelt, is het geen oprecht voorstel.
Eigen aandeel
Onbewust zijn we door middel van onze vraagstelling sturend bezig omdat we dan meer controle hebben. We drukken dan graag onze zin door. Nadat het voorstel in bovengenoemd voorbeeld door de ander werd afgewezen, volgde het verwijt dat er ook nog eens geen tegenvoorstel werd gedaan. We hebben gewoon niet altijd ons eigen aandeel door in de wederzijdse communicatie.
Controlebehoefte loslaten
Je controlebehoefte loslaten heeft dan ook als gevolg dat mensen veel transparanter en oprechter op jouw verzoeken reageren. Omdat je verzoeken oprecht zijn gedaan en de mensen meer ruimte voelen voor een oprecht antwoord. Daarvan merk je weer het positieve resultaat in de contacten die je met mensen hebt. Zij zullen hierdoor ook oprechter en transparanter reageren, wat ten goede komt aan jullie omgang.
Ergernis bij de ander
Als je daarentegen sturend bezig bent, hoort die ander namelijk die er onder liggende non-verbale boodschap en de ander reageert vervolgens weer transparant op die non-verbale boodschap. Vandaar de ergernis bij de ander wanneer je controlebehoefte laat merken. De ander kan er echter vaak geen vinger op leggen waardóór de eigen ergernis wordt veroorzaakt.
Niet door hebben
De reactie van de ander is echter wel degelijk logisch en terecht. De ‘verzoekende’ partij heeft niet door dat hij/zij helemaal geen vrijblijvend verzoek of voorstel heeft gedaan en begrijpt de reactie van de ander vervolgens niet.
Je kunt het aan de reactie van de ander merken
Het lastige is namelijk dat we wel deze non-verbale boodschappen bij iemand anders herkennen (doordat wij er last van hebben), maar dat we daarentegen blind kunnen zijn voor onze eigen non-verbale boodschappen die ergernis bij de ander veroorzaken. Toch kun je heel goed bij de ander merken wanneer je zelf controlebehoefte laat zien.
Als de ander in de verdediging gaat
Je kunt namelijk heel goed aan andere mensen zien en merken hoe je zélf gecommuniceerd hebt. Als de ander namelijk in de verdediging gaat, heb je zelf op de een of andere manier een verwijt geuit. Hetzij verbaal, hetzij non-verbaal (non-verbaal in woorden dmv je toonzetting of in daden of in je gezichtsuitdrukking). Als je (non-)verbaal iets van een verwijt hebt uitgezonden, is de kans dat je krijgt wat je wilt, nihil.
We dénken de ander ruimte te geven
Een van de meest voorkomende en tegelijkertijd minst zichtbare vorm van controlebehoefte is dat we dénken dat we de ander iets op een open manier vragen en dat we dénken dat we de ander de ruimte geven voor diens reactie, terwijl we een gesloten of een suggestieve vraag stellen, of dat we de ander juist geen ruimte geven. Hier zijn we ons dan zelf niet van bewust.
Gesloten of suggestieve vragen
Als je een ‘voorstel’ doet in de vorm van een gesloten vraag (“Zullen we dit-en-dat gaan doen?”) geeft jou dat controle, want als je een open vraag zou stellen (“Wat zullen we gaan doen?”) moet je meewegen wat de ander zegt. Vandaar dat mensen met controlebehoefte (vrijwel) alleen gesloten (“Zullen we naar de stad gaan?” of suggestieve vragen (“Jij vindt het ook wel leuk om naar de stad te gaan hè?”) stellen.
Herkennen van je eigen manier van vragen stellen
Het stellen van gesloten vragen en van suggestieve vragen biedt de vragensteller controle over de situatie. Er zijn dan ook maar weinig (in mijn ogen goede) interviewers die open vragen stellen. Terwijl als open vragen worden gesteld, de geïnterviewde zich veel veiliger voelt en opener naar de interviewer zal zijn. Het begint daarom altijd met het herkennen van je eigen manier van vragen stellen.
Je eigen vragen omzetten in open vragen
In het begin vergt het heel veel hersengymnastiek om je eigen vragen om te zetten in open vragen. Ik heb daar destijds ook gewoon mee zitten oefenen.
Het is een praktische vaardigheid die echter heel goed is aan te leren. En die je enorm veel gaat bieden in je verdere leven. Je controlebehoefte loslaten zorgt er onder andere voor dat je een functionele gespreksvoering ontwikkelt. Hierdoor zul je veel vaker je doel bereiken.
Onbewust
Het verwijt naar de partner in bovengenoemd voorbeeld was dat zij niet met tegenvoorstellen kwam. Als je echter oprecht wil dat de ander ook met voorstellen komt, doe je er goed aan de ander middels een open vraag de ruimte te geven: “Wat zullen we doen?” Dat je dat al niet gedaan hebt, is onbewust omdat je je eigen controle wilde behouden. Het is aan jou om dit onbewuste bij jezelf bewust te maken.
Controlebehoefte loslaten geeft ruimte voor de ander
Hoe meer open vragen je namelijk stelt, hoe meer ruimte er voor de ander is, hoe meer je kunt overleggen over wederzijdse voorstellen, hoe beter en inventiever en creatiever de ideeën worden, des te beter het resultaat. Als het proces (van communiceren) goed is, komt het resultaat vanzelf. Je controlebehoefte loslaten zorgt voor een betere gespreksvoering, prettigere omgang, fijnere contacten met anderen en een fijnere relatie.
Onafhankelijk van de reactie van de ander
Als je je niet afhankelijk van de reactie van de ander wilt opstellen, zou je een voorstel kunnen doen en onafhankelijk van de reactie van de ander gewoon zelf kunnen gaan. Dan wordt het bijvoorbeeld: “Ik ga dat-en-dat doen, heb je zin om ook mee te gaan?” of “Ik ga naar de stad. Zou je ook zin hebben om mee te gaan?” Dan heeft de ander alle ruimte om wel of niet mee te gaan én maak je je tegelijkertijd niet afhankelijk van het besluit van de ander.
Paradoxaal
Het paradoxale van controlebehoefte is dat je er juist controle door verliest, over de situatie waar je in zit, over je relatie, over je werk, over van alles. Juist door het loslaten van je controlebehoefte ga je grip krijgen op je situatie en daardoor in de loop van de tijd grip op je relatie en op je werk en dus op je leven.
Grip op je leven door je controlebehoefte los te laten
Aan iemands gespreksvoering en communicatie kun je iemands controlebehoefte zien. Ook aan iemands rijstijl kun je iemands controlebehoefte zien. Controlebehoefte is een disfunctionele poging om zekerheden te creëren. Of, beter gezegd: om de schijn van zekerheid te hebben. Controlebehoefte vloeit voort uit onze jeugd, waarin we als kind onvoldoende rust, regelmaat hadden en waarin er onvoorspelbare dingen gebeurden. Je controlebehoefte loslaten zorgt er juist voor dat je grip krijgt op je leven.
Vroeger
Vroeger was jouw controlebehoefte nodig. Nu niet meer, maar je gedraagt je er nog steeds naar. Het aan de slag gaan met je controlebehoefte betreffen praktische en concrete gedrags- en communicatieve vaardigheden. Je controlebehoefte loslaten brengt je enorm veel in je verdere leven, zowel op relationeel, sociaal als op zakelijk gebied.
Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.