Gewijzigd op 14 maart 2020 door Ammy van Bedaf

Het miskende kind in ons

Loslaten van het miskende kind in ons, hoe doe je dat? Wat is het miskende kind in ons? Hoe kan het miskende kind in ons eruit zien? Waar komt dat miskende kind in ons vandaan? Hoe terecht is je gevoel van miskenning?

Uitingsvormen

Het miskende kind in ons heeft oneindig veel verschillende uitingsvormen. Het kan bijvoorbeeld jaloezie zijn, of het gevoel niet serieus genomen te worden, of het gevoel niet gehoord of afgewezen te worden. 

Reacties

Hoe zie je dat het miskende kind in je een rol speelt? Dat zie je door een fight, flight of freeze reactie van jezelf of van iemand anders. Een fight/vechtreactie ontstaat door boosheid of door het verbaal of fysiek aanvallen van iemand anders. Een flight/vluchtreactie ontstaat door angst. Een freeze/gevoel van verlamming ontstaat door machteloosheid. 

Vechten

Het aanvallen van iemand kan op oneindig veel manieren, van het iemand de mond snoeren, tot het iemand niet het woord geven; van het iemand naar beneden halen tot een terreuraanslag. 

Vluchten

Een vluchtreactie kent ook oneindig veel variaties, van het stoppen met iets tot het voortijdig weggaan; van het preventief vermijden van iets tot het je niet ergens voor inzetten.

Bevriezen

Een gevoel van verlamming of bevriezen kan er uitzien als niets doen, iets niets melden of aankaarten, je niet opgeven ergens voor of je ongewenst gedrag van iemand laten welgevallen. Dit zijn allemaal maar willekeurige voorbeelden. 

Jeugd

Waar komt het miskende kind in ons vandaan? Het miskende kind in een volwassene is het miskende kind in de jeugd van die volwassene. Je kunt aan iemands volwassen gedrag zien hoe iemand is opgevoed. Als je je als kind niet gehoord of niet serieus genomen hebt gevoeld door je ouders, blijf je daar compensatie voor zoeken. Dat doe je net zo lang tot je het miskende kind in je alsnog emotioneel hebt opgevoed. 

Logisch

In die zin is het gedrag van iemand altijd logisch; logisch vanuit diens jeugd. Het is een spiegel van iemands jeugd. Daarmee is het nog niet goed te praten. Je kunt het begrijpen/snappen, zonder er begrip voor te tonen. Begrijpen en begrip tonen zijn dus twee verschillende dingen. 

Een waar gebeurd verhaal

Hoe belangrijk het je serieus genomen voelen is, toont het volgende waargebeurde voorval aan. Tijdens een groepsreis in China beschuldigde een vrouwelijke reisgenoot de Chinese gids van diefstal van haar “favoriete en exclusieve” pen. De Chinese gids had even haar pen te leen gevraagd en deze weer aan haar teruggegeven. Volgens de Nederlandse reisgenoot had hij haar de pen echter niet teruggegeven. De Nederlandse reisleider had op het groepsvisumverzoek gezien dat ik bij de politie werkte en legde het voorval aan mij voor, omdat de reisgenoot dreigde aangifte te doen bij de Chinese politie, waardoor de Chinese gids in dat geval zowel zijn baan als zijn a.s. huwelijk kon vergeten, óók als de aangifte later onterecht zou blijken te zijn. Het beeld dat we hadden van de Nederlandse reisgenoot A. en van de Chinese gids M. maakte dat de reisleider en ik de ontkenning van de Chinese gids geloofden.

Luister goed

Hoe te voorkomen dat (het miskende kind in) A. aangifte bij de politie zou doen? Als ze niet serieus zou worden genomen, kon ze nog maar één ding doen, en dat was aangifte doen bij de politie, om zo alsnog, zonder gezichtsverlies, ‘haar gelijk’ te halen. Ik raadde de Nederlandse reisleider daarom aan om reisgenoot A. vooral serieus te nemen: “1. Luister goed naar haar, 2. vraag door op wat ze zegt en 3. vraag haar tenslotte wat ze wil dat er gebeurt.” 

Gefouilleerd

De volgende dag hoorde ik van de Nederlandse reisleider het volgende. Hij had gedaan zoals ik hem had aangeraden. Desgevraagd had reisgenoot A. vervolgens aangegeven dat ze wilde dat de Chinese gids in haar aanwezigheid zou worden gefouilleerd. Toen ik dat hoorde wist ik dat zij ook wel wist dat de Chinese gids de pen niet had gestolen, omdat, als hij de pen wel zou hebben gestolen, hij de pen al lang ergens zou hebben verstopt en niet nog bij zich zou hebben gedragen. Ze verlangde alleen de fouillering en niet dat ál zijn spullen zouden worden doorzocht, wat een logischer verzoek zou zijn geweest als je echt denkt dat iemand iets van jou heeft gestolen.

Serieus nemen

In het kader van het serieus nemen van de Nederlandse reisgenoot, ter voorkoming van het doen van aangifte bij de Chinese politie, onderging de Chinese reisleider de voor hem beschamende fouillering. Natuurlijk werd er geen pen aangetroffen in de kleding van de Chinese gids. Het was door het serieus nemen van het miskende kind in de Nederlandse reisgenoot A. dat een aangifte door haar bij de Chinese politie kon worden voorkomen, waardoor de Chinese gids zijn baan behield en door kon gaan met het voorbereiden van zijn huwelijk. Een dag later vond reisgenoot A. haar pen weer terug.

Schade

Het miskende kind in ons kan ook proporties aannemen die enorme schade aanrichten. Wat bezielt iemand die zichzelf opzettelijk opblaast met het doel andere onschuldige mensen mee te nemen in de dood? Hijzelf heeft daar, voor zichzelf, een legitieme reden voor. Anders zou hij het niet doen. 

Wereldwijde aandacht

Ik denk dat het niet zo zeer de werkloosheid of armoede e.d. is wat dergelijk gedrag veroorzaakt, maar het miskende kind in de zelfmoordterrorist. Misschien in combinatie met de wetenschap dat hij in zijn eigen kring een heldenstatus krijgt en dat zijn naam de hele wereld over zal gaan. Als je toch overweegt zelfmoord te plegen, waarom zou je het op 3 hoog achter doen, als je er ook wereldwijde aandacht voor kunt genereren. 

Keuze

Bij een zelfmoordterrorist spelen zowel de keuze voor de eigen zelfmoord enerzijds als het vermoorden van zoveel mogelijk andere mensen anderzijds beide een rol. De eigen zelfmoord wordt dan ingezet om de meervoudige moord te plegen. 

Onderliggende beweegredenen

De enige mogelijkheid om er achter te komen wat een zelfmoordterrorist bezielt, is om met zo iemand een diepte-interview te houden voordat hij zijn daad pleegt, iets wat vrijwel onmogelijk is. Ik denk niet dat er algemene redenen zijn om aan te geven waarom iemand middels een zelfmoord zo veel mogelijk andere mensen wil vermoorden. Ik denk dat die onderliggende beweegredenen en drijfveren ook voor betrokkene niet altijd even duidelijk zijn. Ik weet zeker dat ze per individu verschillen. 

Oorzaak en trigger

Een pleger van een mislukte zelfmoordaanslag (die zijn eigen zelfmoordaanslag dus overleefd had) zei dat hij zich diep eenzaam had gevoeld. Ik denk inderdaad dat dergelijke onderliggende motieven en drijfveren veel meer aangeven wat een zelfmoordterrorist bezielt, dan bijvoorbeeld duidingen als werkloosheid en/of armoede e.d. De eenzaamheid is dan de onderliggende oorzaak; de werkloosheid kan dan een van de de trigger zijn van diens eenzaamheid.

Doel

Mensen zijn sociale wezens; als ze zich ergens bij kunnen aansluiten (zoals IS) hebben ze weer een doel in hun leven. Er is kameraadschap en er worden plannen gemaakt. Er is in hun ogen heroïek. En als ze de laffe terreurdaad hebben verricht, hoeven ze zich ook niet meer te verantwoorden. Voor een zelfmoordterrorist zijn dat toch wel heel veel voordelen op een rij. Gedrag, hoe zot, raar, vreemd of beschadigend ook, biedt betrokkene altijd iets, anders zou hij het niet doen. 

Primair

Zelfmoordterroristen hebben kennelijk niets meer te verliezen en dat is misschien wel het meest trieste. Dan nemen ze mensen mee de dood in die wel alles te verliezen hebben. Afgunst en jaloezie kunnen een rol spelen. Als ik niet… dan jij ook niet. Dat zijn dan heel primaire beweegredenen. 

Hulpmijders

Ik geloof dat het nodig is om deze onderliggende beweegredenen van een terrorist inzichtelijk te krijgen om de terreur te kunnen bestrijden. Hóe je dat kunt doen, is een ander verhaal. Mensen zijn namelijk alleen te helpen als ze zelf hulp zoeken. Terroristen zijn geen hulpzoekers, maar hulpmijders.

Begrijpen, zonder begrip

Het begint bij het serieus nemen van hun gevoelens en emoties, zonder dat je daar begrip voor hoeft op te brengen. Het begint met het serieus nemen van het miskende kind in de terrorist, voordat hij zichzelf doodt en anderen daarin meeneemt. 

Losse familiebanden

Dat de familie vaak niet weet waar de terrorist mee bezig was, geeft aan hoe vervreemd de terrorist van zijn familie was. Dit geeft ook aan hoe los de familiebanden waren. Misschien dat je inzicht kunt krijgen in de ontwikkeling van een zelfmoordterrorist door naderhand diens familie en verdere directe omgeving te interviewen. Voor zover ze dat toelaten en voor zover dat mogelijk is. Je moet toch ergens beginnen. 

Kortom: om het miskende kind in de terrorist te kunnen herkennen, kan het zinvol zijn om na de daad diepte-interviews te houden in diens omgeving om een beeld te krijgen van hoe iemand zich tot zelfmoordterrorist heeft kunnen ontwikkelen. Hoe krom iemand ook denkt; als je ook dat kromme gedachtegoed aanhoort en serieus neemt, zonder dat je het er mee eens hoeft te zijn, kun je de angel uit het miskende kind halen. Zoals bij reisgenoot A. tijdens de Chinareis.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.