Doorgaan

Doorgaan is voor veel van mijn klanten zo gewoon, dat ze het niet eens altijd doorhebben.
Iedereen die burn-out of depressief is, is sowieso te lang doorgegaan binnen de relatie, binnen het werk of met de mantelzorg. 
Dit doorgaan is voor ons zo normaal als de lucht die we inademen. 
We kunnen echter gelukkig onze belemmerende gedachten daarover loslaten, en een tevredenheid stellend  en een gelukkig makend leven leiden. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt
ontwikkelen en alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren,
ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching

Doorgaan met wat?

Waar zijn we te lang mee doorgegaan?
Met verschillende dingen, zoals te lang doorgaan met werk wat je niet ligt of wat je niet leuk vindt.
Te lang doorgaan met gelijk willen krijgen van de ander.
Of te lang doorgaan met een relatie waarin je je niet gelukkig voelt of waarin je emotionele pijn of onrust ervaart.
Te lang doorgaan met een conflict. Etc.

Langzaam-aan-knop

Iemand die te lang doorgaat met iets, heeft geen langzaam-aan-knop en blijft op volle vaart vooruit gaan.
Ongeduld komt om de hoek kijken. Tijd voor reflectie of om even een stap terug te doen, wordt niet gevoeld. 
Het is vrijwel onmogelijk om minder hard of minder lang of minder snel te werken. En delegeren doen we liever niet, want we kunnen het zelf sneller en beter. Mensen zonder een langzaam-aan-knop kunnen ook nog wel eens impulsief reageren. 

Pauzeknop

Als je te lang doorgaat met iets, ontbeer je ook een pauzeknop.
Je bent niet in staat om even een pas op de plaats te maken, om even niets te doen en te kijken wat er dan gebeurt. 
Hulp of advies inroepen kan gezien worden als een zwaktebod. 
Het komt niet in je op om even een ‘staakt het vuren’ af te spreken, zodat er bezinning kan plaatsvinden op de gebeurtenis of op de situatie waar je in verkeert.

Stopknop

En een stopknop is al helemaal ver uit zicht, want stoppen, dat doen we niet.
We hebben in onze jeugd geleerd vooral door te gaan, en dat is wat we doen.
Stoppen is voor watjes, en dat zijn wij natuurlijk niet. 
Misschien hebben we wel het gevoel te falen als we zouden stoppen. 

Gezichtsverlies

Het kan ook als gezichtsverlies voelen als we zouden stoppen.
Wat zullen anderen wel niet (van ons) denken?
Dat ik (wéér) geen relatie kan behouden. Dat ik weer mijn functie niet naar behoren zou kunnen vervullen. 
Afijn, de redenen voor iemand om door te gaan zijn ontelbaar. 

Een optie die niet in ons opkomt

Om te stoppen met iets, daar komen we niet eens op. Dat komt gewoon niet in ons op. 
Dat is een optie die we niet eens kennen. 
En als iemand oppert dat stoppen misschien een goed plan zou zijn, reageren we meteen met: “Maar dat kan helemaal niet, want……!”
En de woorden die vervolgens volgen op het woordje ‘want’, komen uiteindelijk neer op een angst die in ons zit. 

Gevolgen

Wat zijn de gevolgen van het ontberen van een langzaam-aan-knop, een pauzeknop of een stopknop?
Behalve de eerder genoemde burn-out of depressie, heb je sowieso signalen gemist als je maar doorgaat. 
Ten aanzien van een burn-out spreek ik uit ervaring, want ik ben rond de eeuwwisseling zwaar burn-out geweest.
En ik heb destijds nog net een depressie bij mijzelf kunnen voorkomen. Dat deed ik door signalen serieus te gaan nemen. 

Signalen

Welke signalen zijn dat dan, die we kennelijk missen?
Er zijn twee soorten signalen die we missen:

• we missen signalen, omdat we ze helemaal niet zien. We zíen ze dus niet eens als signalen;
• we missen signalen die we wel zien, maar waar we vervolgens niets mee doen. 

Blinde vlekken loslaten

De signalen die we helemaal niet zien, noem ik Blinde Vlekken. 
Tijdens mijn herstel van mijn burn-out en van mijn relatieverslaving kreeg ik pas door hoeveel blinde vlekken ik had. 
In mijn werk waren het blinde vlekken over de belangen van anderen. En in mijn relatie waren het blinde vlekken over hoe ik in de relatie dácht te staan. In beide gevallen bleek de realiteit anders dan ik dacht. Wist ik veel….

Van 18 tot 84 blinde vlekken

Tijdens een Eendaagse Coaching maak ik onder andere blinde vlekken inzichtelijk.
Het kleinste aantal blinde vlekken dat ik tot nu toe in een Eendaagse Coaching inzichtelijk heb gemaakt, is 18.
Het maximaal aantal blinde vlekken is tot nu toe 84. 
Meestal maak ik tussen de 35 en 50 blinde vlekken inzichtelijk. En dan heb ik het over blinde vlekken die de klant ook als zodanig herkent. 

Specifiek

Ik zou voorbeelden van blinde vlekken kunnen geven, maar ik weet dat ik dat beter niet kan doen.
De blinde vlekken zijn namelijk zó specifiek, dat niemand eenzelfde blinde vlek heeft.
En ik acht de kans groot dat je dan denkt: Oh, die blinde vlek herken ik helemaal niet; met mij zal het dus wel mee vallen…. 
Alle mensen die met hun zoekwoorden op mijn website komen, hebben (verschillende) blinde vlekken. 
En ja, ik heb natuurlijk ook nog blinde vlekken, maar die ken ik niet, want daarvoor zijn het blinde vlekken 😉 

Niet serieus nemen

En dan zijn er dus nog de signalen, die we best wel zien, maar die we niet serieus nemen.
Dat we ze niet serieus nemen, heeft een reden.
Onbewust weten we namelijk, dat als we dat signaal serieus nemen, dat dat consequenties zou moeten hebben.
En die consequenties willen we niet. Die consequenties willen we niet, omdat we die op dat moment nog niet aankunnen. 

Voorbeelden

Van het niet serieus nemen kan ik voorbeelden noemen, omdat die meer herkenbaar zijn.
Het niet serieus nemen kan dan bijvoorbeeld gaan om het niet serieus nemen van een opmerking van de ander, zoals dat de ander al veel relaties heeft gehad. Of dat er conflicten waren in eerdere relaties van onze partner. Of dat onze partner nog niet los is van diens vorige relatie. 
We kunnen dan denken: Met mij zal dat anders zijn…. 

Brein

Ons brein fopt en bedot ons nu nog, want omdat we de consequentie niet aankunnen van het serieus nemen van het signaal, zorgt ons brein er wel voor dat we een argument bedenken om door te kunnen gaan.
Ons brein fopt en bedot ons op veel verschillende manieren. 
Een voorbeeld van hoe ons brein ons fopt en bedot is de cognitieve dissonantietheorie.

Cognitieve dissonantietheorie

Die komt er op neer dat we niet ons gedrag aanpassen aan onze mening, maar dat we echter onze mening aanpassen aan ons gedrag.
Iemand die rookt zal bijvoorbeeld roken als minder ongezond zien dan iemand die niet rookt. Omdat de roker niet in staat is om te stoppen met roken, moet de roker namelijk wel diens mening over roken wat aanpassen en de schadelijkheid van roken wat nuanceren, anders zou de roker elke keer dat een sigaret wordt opgestoken, zich moeten realiseren hoe ongezond roken is en dat wil je niet.

Haakje

Een ander voorbeeld is iemand die vist, met zo’n hengel en een haakje. Mensen die vissen zullen in het algemeen meer van mening zijn dat vissen geen of minder gevoel hebben, en daardoor minder pijn voelen. Anders zouden ze naar zichzelf moeten toegeven dat ze de vis pijn doen als ze de vis in het haakje laten bijten. In plaats van dat we ons gedrag aanpassen, passen we onze mening aan over hoeveel gevoel vissen hebben.
En zo doet ons brein dat regelmatig, zonder dat we dat door hebben. Ook als je niet rookt of als je niet vist. We hebben dat bij ons zelf niet door. 

Doorgaan in je Werk 

Te lang doorgaan met werk dat ons niet ligt.
Een paar jaar geleden las ik over een onderzoek waaruit bleek dat 40% van de geïnterviewden werk deed wat ze niet fijn vonden of wat ze niet nuttig vonden. Deze mensen doen in feite werk tegen hun zin. 

 

 

Onterechte angsten

Dat ze daar toch mee doorgaan, is uiteindelijk vanwege volstrekt onterechte angsten uit hun jeugd als bijvoorbeeld: Ik kan niets anders, Ik ga veel minder verdienen als ik hier weg ga, Ik heb hier een paar leuke collega’s en die krijg ik niet ergens anders, Ik heb niet de vereiste vaardigheden of diploma’s of opleiding. Enzovoorts… 
En uiteindelijk denkt ons brein dan: Zo erg is het nou ook weer niet. 

Angstgedachten

Afijn, ook hier fopt en bedot ons brein ons, om maar niet weg te hoeven.
Ik had dat destijds ook toen ik wist dat het beter was dat ik bij de politie zou weggaan, maar toen kon ik het nog niet.
Door mijn herstelproces kwam ik erachter dat ik het toen nog niet kon, omdat ik nog allerlei angstgedachten uit mijn jeugd als het ware met mij droeg. Ik vond dat toen volstrekt logische redenen, en door mijn herstelproces verdwenen die belemmerende gedachten een voor een als sneeuw voor de zon. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt
ontwikkelen en alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren,
ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching

Herstelproces

Tijdens mijn herstelproces heb ik me losgemaakt van mijn belemmerende jeugdpatronen.
Hierdoor, en ik wist toen niet eens dat dat een logisch gevolg was, heb ik mijn passie ontdekt.
En hierdoor kon ik alsnog mijn volledige ontwikkelingspotentieel aanboren.
Overigens ben ik een universitair afgestudeerd Arbeidspsycholoog, dus ook met je werk kan ik je helpen.
Om je werk te doen op een zo prettig mogelijke manier of om uit te zoeken welk werk jou het best en het meeste ligt. 

Doorgaan in je Relatie

We kunnen ook in een relatie blijven hangen, zonder dat we in staat zijn om deze relatie te verbeteren of te veranderen of te beëindigen.
Hierdoor merken we dat onze energie steeds minder wordt, tot we op een gegeven moment futloos zijn.
We hebben dan aan zelfverloochening gedaan. 
Als we blijven hangen in een voor ons pijnlijke relatie, met emotionele onrust, kan dat duiden op wat Robin Norwood ‘relatieverslaving’ noemde. 

Gelijk willen krijgen

Als we gelijk willen krijgen, hebben we kennelijk niet voldoende aan ons Eigen Gelijk: dus aan onze eigen mening ergens over.
We willen dan namelijk juist ook nog eens gelijk krijgen van de ánder, en daardoor gaat het fout. 
Op deze manier kan een conflict ontstaan, zowel binnen je relatie als op je werk.
De onderliggende motieven en drijfveren zijn vaak dezelfde en spelen zowel binnen je relaties als binnen je werk. De specifieke uitingsvormen van die onderliggende motieven en drijfveren verschillen wel. 

Doorgaan in je Machtsstrijd

Een machtsstrijd is iets waarbij twee personen niet in staat zijn om te stoppen, met andere woorden: om zich aan de machtsstrijd te onttrekken.
Want als een van beiden zich aan de machtsstrijd zou onttrekken, is er geen machtsstrijd meer. 
Voor een ruzie heb je ook twee mensen nodig. Als een van beiden stopt met de ruzie, is er geen ruzie meer.
Het je niet aan een machtsstrijd of ruzie of conflict of meningsverschil kunnen onttrekken, vloeit voort uit onze patronen van vroeger. 

Doorgaan

Zo voelt doorgaan dan niet zozeer als doorgaan, maar als het niet kunnen stoppen.
Doorgaan enerzijds en het niet kunnen stoppen anderzijds zijn dan ook twee verschillende dingen. 
Je wilt namelijk niet doorgaan met bijvoorbeeld een ruzie, maar je kunt er tegelijkertijd niet mee stoppen. 

Als wel?

Hoe ziet het er uit als je wel een stopknop hebt?
Als je wel een pauzeknop hebt?
Of als je wel een langzaam-aan-knop hebt?

Ontwikkelen

Dan kun je kijken wat een verstandige volgende stap is.
Je kunt dan kijken wat bepaald gedrag van de ander met jou doet. Deze belangrijke stap wordt vaak overgeslagen.
Dan kun je alsnog je gevoel ontwikkelen.
En je kunt alsnog kijken wat je wilt zijn, hoe je wilt zijn, wie je wilt zijn. 

Relaxter

Het leven ziet er dan veel relaxter uit, omdat je dingen op gevoel doet.
Het werkwoord ‘moeten’ ken je dan niet meer. 
Je doet dingen omdat je ze leuk vindt; je doet alleen dingen die je leuk vindt.
En ja, dat kan wel degelijk, zoals mijn klanten beamen na het doen van een Eendaagse Coaching.

 

 

Belemmerende gedachten

De belemmerende gedachten in jouw brein foppen en bedotten jou nu nog.
Het zijn belemmerende gedachten uit je jeugd.
Dat zijn verbale en non-verbale boodschappen die we in onze jeugd hebben meegekregen en van waaruit we nu nog leven. 
Het daarvoor in de plaats emotioneel gezond gedrag aanleren zal je veel opleveren in je leven.