Loslaten van depressie of depressieve gevoelens.

Je kunt je wel eens somber voelen; wanneer kun je spreken van depressieve gevoelens?
Bij mensen bij wie sprake is van regelmatige sombere momenten én die zich futloos en doelloos voelen, kun je spreken van depressieve gevoelens.
Het is belangrijk om die zo snel mogelijk te herkennen, omdat je dan nog kunt voorkomen dat je verder afglijdt in een depressie. 

Proces van afglijden

Niemand is namelijk ineens depressief. Het is een proces dat degene die depressief is niet door had.
Dat ging overigens ook zo bij mijn burn-out: ook dat is een langzaam proces waarvan je zelf niet merkt dat je er in aan het afglijden bent.
Het is dan ook door mijn herstel van mijn burn-out dat ik daarna wel mijn eigen afglijden richting depressiviteit door had, waardoor ik mijn gedrag nog op tijd kon veranderen. Hierdoor voorkwam ik dat ik afgleed richting een depressie. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen
of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Niet meer tot dingen kunnen zetten

Niemand is/wordt dus zo maar ineens depressief. Dat is een proces.
Aan depressiviteit gaat een periode vooraf dat begint met soms een sombere periode, daarna een periode met vaker sombere periodes. Daarna komen er futloosheid en doelloosheid bij en kun je je tot steeds minder dingen zetten.
Als je je niet meer tot dingen kunt zetten, ben je al aardig onderweg richting een depressie.

Herkennen

Als je dit proces van afglijden niet als zodanig herkent, en je gaat er niet mee aan de slag, glij je verder af naar een depressie.
De miljoen Nederlanders die depressief zijn, hebben dit afglijden niet doorgehad.
Het gaat namelijk misleidend langzaam, en daardoor voel je niet van de ene week/maand op de andere week/maand verschil, maar als je een jaar verder bent en je zou terugkijken, zou je wel verschil zien.

Doorgaan

Ook dit terugkijken doen we niet, want we hebben vroeger geleerd om door te gaan, of om niet te zeuren. 
We hebben ons gevoel niet ontwikkeld.
We hebben niet geleerd onze lichaamssignalen serieus te nemen. Mensen die kampen met depressie of depressieve gevoelens of met lusteloosheid of doelloosheid, zijn zelden in staat om daar op eigen kracht van af te komen.

Feitelijke gedragsverandering

Zelf dacht ik in 2007: Volgens mij glij ik af naar een depressie. Dat was op het moment dat ik, naar ik achteraf leerde, relatieverslaafd was geworden. Ik was, en daar kwam ik ook weer achteraf pas achter, al een jaar of drie relatieverslaafd te zijn. Het afglijden naar een depressie was nieuw voor mij. Gelukkig was het voor mij een wake-up-call, want ik besloot: Tot hier en niet verder…!
Ik ben aan de slag gegaan met het herstel van mijn relatieverslaving, en, net zoals het herstel van mijn burn-out voorafgaand aan mijn relatieverslaving, bestond het herstel van mijn depressiviteit uit feitelijke gedragsverandering. 

Interpretaties en aannames

De overeenkomst tussen mijn burn-out, mijn relatieverslaving en de nakende depressie, was dat ik ze ontwikkeld had en in stand hield door vele onjuiste en niet gecheckte interpretaties en aannames. Ik was me ook niet bewust van mijn overlevingsmechanismen en overlevingsgedrag, zoals o.a. controlegedrag.
Ook mijn behoefte aan waardering/erkenning/bevestiging (waarvan ik niet wist hoe dat zich allemaal bij mij uitte) speelde een rol.
En natuurlijk bovenal mijn onvermogen dit te veranderen. 

Zelfverloochening

Ik heb gemerkt dat twee woorden kenmerkend zijn voor al mijn klanten, ongeacht waar ze last van hebben: zelfverloochening en machteloosheid.
De gevolgen van zelfverloochening en van machteloosheid/onmacht verschillen per persoon. De een wordt bv depressief, de ander burn-out en een volgende krijgt psychosomatische klachten of kan geen keuzes maken, en een ander loopt weer tegen iets anders aan. De specifieke uitingsvormen van de zelfverloochening en van de machteloosheid verschillen zelfs per situatie bij een persoon.

We herkennen onze eigen zelfverloochening niet

Kenmerkend voor zelfverloochening is dat men doet wat men niet echt leuk vindt + dat men juist niet doet wat men wél leuk vindt.
Dit wordt lang niet altijd door betrokkene als zodanig herkend. Onze gevoelens zijn de alarmsignalen voor onze zelfverloochening. Maar omdat in onze jeugd niet (altijd) naar onze gevoelens werd geluisterd, hebben we ons aangeleerd om onze gevoelens weg te stoppen.
Zelfverloochening kan zich ook uiten op verschillende vlakken in iemands leven, dus zowel in relationele sfeer, op zakelijk gebied als in hobby/interesses. 

Diep in je hart weet je het wel degelijk

Betrokkene zelf herkent niet dat zij dingen doet die die zij, diep in haar hart, niet (zo) leuk vindt + dat zij niet de dingen doet die zij, diep in haar hart, wél leuk vindt. 
Dat komt omdat men nooit anders heeft meegemaakt en nooit anders heeft geleerd en zich niet anders heeft leren ontwikkelen en ontplooien. We weten niet anders. Diep in je hart weet je echter nog wel degelijk wat je wel of niet leuk vindt.

We weten niet beter

Bovendien heeft men zelf niet door welke overlevingsmechanismen men vanuit de jeugd heeft ontwikkeld.
Dat zijn blinde vlekken voor betrokkene.
In onze jeugd was ons overlevingsgedrag nodig, nuttig en functioneel; later zijn het onze belemmeringen. 
We weten gewoon niet beter. Het is voor ons zo normaal als de lucht die we inademen.

Aangeleerd gedrag

Toch is er iets niet helemaal goed gegaan, want je bent burn-out, of depressief, of relatieverslaafd, of hebt een of andere psychosomatische klacht of last van piekeren of slapeloosheid of iets anders.
Je bent hier niet mee geboren, zeg ik altijd. 
Het is aangeleerd gedrag. 

Logische reactie

Het burn-out of depressief zijn is een logische reactie op een emotioneel niet gezonde omgeving.
Dat kan onze huidige privé omgeving of onze zakelijke omgeving zijn.
In geval van een burn-out of een depressie is sprake van zowel zelfverloochening als van machteloosheid.
Wat er feitelijk gebeurt is dat we onbewust en onbedoeld in onze huidige privé of zakelijke omgeving onze eigen jeugdpatronen van vroeger aan het herhalen zijn. 

Herkennen

De specifieke uitingsvormen van zelfverloochening en van machteloosheid kunnen zeer veelzijdig en in feite oneindig zijn.
Ik kan ze als zodanig herkennen.
Wat ik niet kan is er een limitatieve opsomming van geven, juist omdat de uitingsvormen zo divers kunnen zijn.
Als ik voorbeelden noem, zullen veel lezers (jij natuurlijk niet…) denken Dat is niet op mij van toepassing, dus doe ik niet aan zelfverloochening.

Voorbeelden

Ondanks dat ik aangeef dat het voorbeelden zijn en dat de uitingsvormen oneindig zijn, kan het door het brein van mijn lezers, door de patronen van vroeger, worden geïnterpreteerd als: Dat heb ik niet…
Dat weet ik omdat ik mails krijg waarin iemand verwijst naar een blog en aangeeft dat men wel last heeft van het in het blog beschreven symptoom, maar dat men zich niet herkent in de voorbeelden. ‘Is dat dan ook op mij van toepassing?’

Brein

Dat iemand zich er niet altijd in herkent klopt, omdat ik voorbeelden geef. Dat is overigens de reden dat ik in mijn blogs zeer weinig voorbeelden noem, omdat lezers door die voorbeelden, vaak denken: Dat is niet op mijn van toepassing.
We lezen namelijk met ons brein en niet met onze ogen en als we een (gedeeltelijk) onwetend of (gedeeltelijk) ontkennend brein hebben, zullen we dingen anders lezen/interpreteren. 

Specifieke gedragsaspecten

Ik kan niet een limitatieve opsomming geven welke specifieke gedragsaspecten tot een burn-out of tot een depressie zullen leiden. Ik kan wel aangeven welke specifieke gedragsaspecten bij iemand specifiek tot haar of zijn burn-out, depressie, psychosomatische klachten, relatieverslaving, bindingsangst, verlatingsangst, onrust of piekeren e.d. leidde.

Het tij keren

En op grond van alle specifieke gedragsaspecten van al mijn depressieve klanten, weet ik wat de onderliggende oorzaken zijn van een depressie of van een burn-out. Zodoende weet ik dat een depressie altijd begint met sombere momenten. Als je er op tijd bij bent, kun je het tij nog keren. 

Onbewust

Op grond van jouw specifieke gedragsaspecten kan ik aangeven hoe je dit gedrag nu nog, onbewust en onbedoeld, zelf in stand houdt.
Ik zeg altijd: dat je het zelf onbewust in stand houdt is goed nieuws! Want dan kun je het ook zelf veranderen.
Op grond daarvan kan ik aangeven wat je daaraan kunt doen om deze patronen van vroeger te doorbreken. 

Patronen van vroeger

Met jouw zoekwoorden ben je op mijn website gekomen of iemand heeft je op mijn website gewezen.
De oorzaak van het symptoom waarop je hebt gezocht, ligt in wat ik ‘patronen van vroeger’ noem:

Aandacht

Je hebt in je jeugd onvoldoende aandacht, waardering, erkenning, bevestiging, troost, aanmoediging of complimenten gekregen, ook niet op de momenten dat je het als kind nodig had. Of als je je onvoldoende of niet serieus genomen of gehoord hebt gevoeld. 
Dit is affectieve verwaarlozing. 

Te doen hebben met

Je hebt te doen gehad met (een van) je ouders.
Dan gaat de emotionele voeding (zoals aandacht, waardering, erkenning, bevestiging, e.d.) van het kind naar de ouder (in plaats van zoals het hoort: van de ouder naar het kind). Dan is er sprake van emotioneel misbruik.

Emotionele voeding

Dat de emotionele voeding van het kind naar de ouder gaat, gebeurt als de ouder (meestal de ondergeschikte/subassertieve ouder) in een voor het kind niet zichtbare en niet herkenbare slachtofferrol zit, waardoor het kind te doen krijgt met die ouder. 

Wegcijferen

Het kind gaat zichzelf ontzien en wegcijferen om maar niet nog meer ‘last’ te zijn voor die ouder.
Hieruit ontstaat de voedingsbron voor de latere emotionele pijn en onrust in relaties.
Het zichzelf ontzien en wegcijferen herhalen we later in onze relaties.

Samengaan

Affectieve verwaarlozing en emotioneel misbruik gaan altijd samen.
Affectieve verwaarlozing leidt namelijk tot emotioneel misbruik. Dit is omdat affectieve verwaarlozing in de jeugd van de ouder leidt tot emotioneel misbruik van de kinderen. De ouders ‘halen’ onbewust bij hun kinderen wat ze op emotioneel gebied niet van hun eigen ouders hebben gekregen. 

Compensatie

De ouders zoeken eerst bij hun partner compensatie voor datgene wat ze op emotioneel gebied in hun jeugd hebben ontbeerd.
Onze partnerkeuze doen we ook weer vanuit onze jeugd, en vanuit een affectief verwaarloosde jeugd voelen we ons onbewust alleen aangetrokken tot iemand die emotioneel even onbereikbaar is als wijzelf. We zoeken dus tevergeefs compensatie bij onze partner.
We krijgen op emotioneel gebied niet waar we behoefte aan hebben, en denken oprecht dat het aan de ander ligt. 

Kinderen

Vervolgens zoeken we op emotioneel gebied bij onze kinderen compensatie voor datgene wat we op emotioneel gebied in onze jeugd hebben ontbeerd. Hier zijn we ons natuurlijk helemaal niet van bewust.
Deze patronen gaan, onbewust en onbedoeld, over van de ene generatie op de volgende generatie. 
Ook de eigen kinderen zullen vervolgens weer een voor hun niet gezonde partnerkeuze doen. 

Ongelijkwaardige relatie

De kinderen die in een ongelijkwaardige relatie worden geboren (met een dominante en een ondergeschikte ouder), herhalen op hun beurt ook weer deze patronen in hun latere relaties. Ook zij zullen, onbewust en onbedoeld, een ongelijkwaardige relatie aangaan.
Ook zij zullen, natuurlijk volstrekt onbewust, hun kinderen gebruiken ter compensatie voor wat ze zelf in hun eigen jeugd op emotioneel gebied hebben ontbeerd. 

Roulerende rekening

Dit fenomeen wordt door de Hongaars-Amerikaanse psychotherapeut Nagy ‘roulerende rekeningen’ genoemd. 
Nagy onderscheidde verticale roulerende rekeningen en horizontale roulerende rekeningen.
Verticale roulerende rekeningen betreffen dat de patronen van de ene generatie worden doorgegeven aan de volgende generatie.
Horizontale roulerende rekeningen houdt in dat die kinderen vervolgens later ook weer, vanuit hun patronen van vroeger, een voor hun ongezonde partnerkeuze doen. Ook zij zullen weer compensatie zoeken bij hun partner, die het hun evenmin kan geven. 

Afgewezen voelen

Geestelijke mishandeling betreft alle vormen van het naar beneden gehaald worden, het afgewezen worden, het niet goed (genoeg) doen/zijn, zowel verbaal als non-verbaal.
Dat kan variëren van het te horen hebben gekregen dat je niet deugt, dat je nergens goed in/voor bent, tot het afgezeikt worden en het verwijten krijgen. 

Fysiek geweld is breder dan slaan of schoppen

Lichamelijke mishandeling is als er van fysiek geweld sprake is, op welke manier dan ook.
Naast geslagen of geschopt worden, betreft dat ook bijvoorbeeld geduwd worden, geknepen worden, dat er met voorwerpen naar je wordt gegooid, e.d. Het is mij opgevallen dat niet iedereen het bij zichzelf herkent als zij of hij fysiek mishandeld is. 
In geval van lichamelijk geweld is er ook altijd sprake van geestelijke mishandeling en van affectieve verwaarlozing en emotioneel misbruik.

Getuige

Voor een kind is het getuige zijn van fysiek of verbaal geweld net zo bedreigend als het zelf ondergaan van dit geweld.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat in het brein van een kind dezelfde hersengebieden worden getriggerd, ongeacht of het kind getuige is van verbaal of fysiek geweld of dat het kind dit verbale of fysieke geweld zelf ondergaat.
En wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat emotionele pijn hetzelfde hersengebied triggert als fysieke pijn. Emotionele pijn kan dus even zeer doen als fysieke pijn. 

Iedere onheuse bejegening op seksueel gebied is seksueel misbruik.

Het is me opgevallen dat ook niet iedereen het bij zichzelf herkent als zij of hij met seksueel misbruik te maken heeft gehad.
In geval van seksueel misbruik in de jeugd is altijd tevens sprake van geestelijke mishandeling (bijvoorbeeld in de vorm van emotionele chantage), emotioneel misbruik, affectieve verwaarlozing en van lichamelijke mishandeling of dreiging daarmee.

Twee nieuwe patronen ontdekt

Verder heb ik, door het helpen herstellen van klanten die burn-out of depressief zijn geworden, nog twee vormen van patronen van vroeger ontdekt.
Dit zijn educatieve verwaarlozing en educatieve mishandeling.
Ik heb ontdekt dat, tot nu toe, alle klanten die burn-out of depressief zijn, educatief verwaarloosd en/of educatief mishandeld zijn in hun jeugd. 

Educatieve verwaarlozing

Van educatieve verwaarlozing is sprake als er geen (onvoorwaardelijke!) belangstelling of interesse werd getoond voor hobby’s en interesses, schoolprestaties, sport- of muzikale activiteiten, beroepsopleidingskeuze en werkkeuze. 
Van voorwaardelijke belangstelling is sprake als het kind alleen of voornamelijk wordt geprezen voor prestaties. Jonge kinderen horen namelijk geprezen te worden voor hun inspanningen, ongeacht het resultaat. Hoe ouder het kind, des te meer het kind geprezen mag worden om de prestatie. 

Educatieve mishandeling

Van educatieve mishandeling is sprake als een kind niet de door hem of haar gewenste hobby’s of interesses of sport of muzikale activiteiten heeft mogen ontplooien. Of niet de opleiding heeft mogen volgen die zij of hij het liefst wilde doen of niet het door hem of haar gewenste beroep heeft mogen kiezen. Dit pushen van iets wat het kind niet wil en het ontmoedigen van wat een kind wel wil, gebeurt heel subtiel. Dat hadden we als kind of jongvolwassene helemaal niet door.

Opleiding stoppen of blijven zitten

Het is me opgevallen dat alle klanten die voortijdig met een opleiding of studie stopten of die op school bleven zitten, educatief verwaarloosd en/of educatief mishandeld zijn.
Zijn waren hierdoor totaal niet gemotiveerd om te leren of om naar school te gaan.
Ik zeg altijd dat de drie belangrijkste dingen voor een kind zijn: aandacht, aandacht, aandacht. 

Wegstoppen

Om even aan te geven hoezeer we tijdens onze jeugd dingen wegstoppen: vrijwel alle klanten die oprecht zeggen: “Ik weet niet wat ik wil”, “Ik weet niet wat ik leuk vind”, na gericht doorvragen van mij wel 5 tot soms zelfs 15 dingen kan opnoemen die ze leuk vinden. 
Dat ze er nooit iets mee hebben gedaan, vloeit voort uit de affectieve en educatieve verwaarlozing en uit de geestelijke en educatieve mishandeling in de jeugd. Ze dachten dat ze het niet konden, of vonden het zichzelf niet waard, of het was er gewoon niet van gekomen. Zij hebben tot dan toe dus eigenlijk altijd vanuit hun tweede voorkeur geleefd. 

Passie

Ik ben er heilig van overtuigd dat we allemaal worden geboren met de potentie om een passie te ontwikkelen.
Daar is een emotioneel gezonde opvoedingsomgeving voor nodig, meer niet. 
Ik heb ontdekt dat we ook later alsnog onze passie kunnen ontdekken, en ik weet hóe je je passie alsnog kunt ontdekken én ontwikkelen.

Ontwikkelingspotentieel

Ook heeft 40% van de huidige volwassenen nog niet diens ontwikkelingspotentieel aangeboord. 
Ik durf te beweren dat iedereen die op mijn website terecht is gekomen (het zij door diens eigen zoekwoorden, hetzij na doorverwijzing door iemand anders) nog niet diens ontwikkelingspotentieel heeft aangeboord.
Moet je nagaan wat je nog te wachten staat als je alsnog emotioneel gezond gedrag aanleert. 

Concrete handvatten

Per persoon verschillen de specifieke uitingsvormen van bovengenoemde patronen van vroeger (affectieve verwaarlozing, e.d.) en de manier waarop we die nu nog, onbedoeld en onbewust, zelf in stand houden.
Ik geef mijn klanten inzicht in de specifieke uitingsvormen van hun patronen van vroeger.
En ik geef je concrete en praktische handvatten, zodat jij de door jou opgedane inzichten kunt integreren in jouw gedrag, in jouw omgeving en in jouw specifieke situatie. Dit individueel maatwerk doe ik in een Eendaagse Coaching. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten, je gevoel wilt ontwikkelen
of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres,
want ik help je daarmee door middel van een Eendaagse Coaching.

Onzichtbaar

Voor betrokkene zijn de affectieve of educatieve verwaarlozing, het emotioneel misbruik, de lichamelijke en educatieve mishandeling doorgaans onzichtbaar. Dat is logisch, omdat we als kind natuurlijk nog niet wisten wat er om ons heen gebeurde. Bovendien hadden we geen ander vergelijkingsmateriaal of referentiekader dan onze eigen ouders. 

 

 

Emotioneel gezonde gespreksvoering

Ook hadden we nog niet het begrippenapparaat of de woordenschat die we als volwassene hebben.
Last but not least worden we geboren met een blinde loyaliteit naar onze ouders. Dat is heel goed als er sprake is van een emotioneel gezonde opvoeding, maar wordt pijnlijk als dat niet het geval is. 

Belemmerend

Het lijkt vreemd, maar ook de zichtbare patronen van vroeger, zoals lichamelijke mishandeling en seksueel misbruik, worden door betrokkene lang niet altijd als zodanig herkend. Redenen daarvan zijn de vele overlevingsmechanismen die we hebben ontwikkeld, juist om het in de eigen jeugd als kind te redden. Deze overlevingsmechanismen waren in de jeugd functioneel, nuttig en zelfs nodig. Later zijn dit juist de belemmeringen waar we later in onze relatie of in het werk tegenaan lopen.

Voorbeelden (dus ook als je ze niet herkent, wil dat niet zeggen dat je geen overlevingsgedrag hebt ontwikkeld)

Voorbeelden (!) van deze overlevingsmechanismen en beschermingsmaatregelen kúnnen (!) o.a. (!) zijn: men praat het gedrag van de ouders goed (dit heeft men zelf niet door).
Men verklaart het ook weer vanuit de jeugd van de ouders (wat waar is en tegelijkertijd jou niet verder brengt bij het vinden van een oplossing voor datgene waar je last van ondervindt).

Vergelijken

Men vergelijkt het met nog ergere dingen, zoals bijvoorbeeld (!): ‘Mijn vader was geen alcoholist en ik ben niet verkracht, dus is het niet zo heel erg geweest’.
Of men vindt (ten onrechte) dat ze/hij er een eigen aandeel in heeft gehad: ‘Ik had het er wel naar gemaakt’.
Enzovoorts. Dit is dus geen limitatieve opsomming en het zijn dan ook slechts voorbeelden.

Partnerkeuze

Het gevolg van deze patronen van vroeger is dat we, datgene wat we als kind hebben gekregen van onze ouders, zien als ‘liefde’ en ‘zorgzaamheid’. Op grond van dit beeld doen we onze latere partnerkeuze.
Als we vervolgens later, logisch, vastlopen in het leven, hebben we niet door dat dit komt vanuit onze eigen patronen van vroeger. 

Jeugd

De onderliggende oorzaak van onze depressie zit in onze jeugd.
Daar is onze zelfverloochening, zonder dat we dat door konden hebben, ontstaan. 
In ons volwassen leven is er dan een trigger die we aanzien als de oorzaak van onze depressieve gevoelens.

Trigger

Wat voor iemand een trigger is, verschilt per persoon.
Een trigger kan bijvoorbeeld zijn: een relatiebreuk, het aangaan van een relatie, het krijgen van een nieuwe functie of nieuwe baan of nieuwe baas, verhuizen, een bepaalde opleiding beginnen, de geboorte van een kind, dat de kinderen uit huis zijn, overlijden van een ouder, e.d.

Emotioneel gezonde jeugd

De oorzaak van een depressie zit dus in de jeugd.
In het heden is er een trigger. Hierdoor lijkt het alsof de depressiviteit daardoor is ontstaan.
Dat is echter niet het geval. Iemand die een emotioneel gezonde jeugd heeft gehad, raakt van dergelijke triggers als hierboven genoemd namelijk niet depressief…

Omslagpunt

Er is altijd een periode vóórdat er sprake was van de depressie en de periode waarin er sprake is van een depressie.
In de periode hiertussen is er een trigger geweest. Ik noem dat het omslagpunt: ervoor nog niet depressief (of burn-out, of eenzaam, of piekeren, of angstig, of onzeker, of slecht slapen, e.d.), erna wel depressief (of burn-out, of eenzaam, of piekeren, of angstig, of onzeker, of slecht slapen, e.d.). Wat is er toen gebeurd? Wat was voor jou een/de trigger van jouw depressiviteit? (of burn-out, of eenzaamheid, e.d.)

Niet altijd last van gehad

Ook als mensen zelf denken dat ze “…er altijd al last van hebben gehad” en we gaan samen het omslagpunt zoeken, blijkt dat ze er niet altijd last van hebben gehad. Er is altijd een periode ervoor zónder die depressie en een periode erna mét de depressie. 
We worden er namelijk niet mee geboren.

Vroeg

Depressieve gevoelens kunnen al vroeg in het leven zijn ontstaan.
Ook dan is er een periode daarvóór geweest waarin die depressieve gevoelens er nog niet waren. Dan blijkt bijvoorbeeld de middelbare schoolperiode rond het 12-13de jaar (gepest worden, niet op de juiste/gewenste school zitten, een nare docent) of het aangaan van een relatie rond het 19de het begin te zijn geweest van een depressie. 

Des te langer iemand wacht, des te langer het herstelproces

Als iemand maar lang genoeg niet diens eigen depressie herkent, kunnen suïcidale gedachten ontstaan.
Hoe langer iemand wacht met het zoeken van hulp, des te langer ook het herstelproces is. Je kunt er beter vandaag bij zijn dan morgen. 
Bovendien profiteren de kinderen natuurlijk mee van het herstelproces van de ouders. Zij krijgen door het herstelproces gezonde gedragspatronen van de ouders mee. 

 

 

Toekomst zelf bepalen

We kunnen jammer genoeg niet onze geschiedenis veranderen.
We kunnen gelukkig wel op enig moment verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen leven en van daaruit onze eigen toekomst zelf bepalen en vormgeven. Dit is wat loslaten van je ongezonde patronen van vroeger inhoudt.
Uit herstel komt waar jij vrede mee hebt; dat is namelijk wat herstel is.  
Dat is wat ik zelf heb gedaan, waar ik mijn klanten mee heb geholpen en waar ik jou graag mee help.