Eenzaamheid in je jeugd

Eenzaamheid is een gevoel dat terug te brengen is op je jeugd. (zie mijn blog van 25 juli 2012)

Het door uiteenlopende oorzaken zijn veroorzaakt. (zie mijn blog van 1 augustus 2012)

Datgene waardoor jouw eenzaamheid in je jeugd is ontstaan, verklaart deels ook waarom je je gevoel hebt geblokkeerd. Vandaar namelijk je piekeren en malen. Bovendien hou je je piekeren en malen in stand om dat je je tegen die gedachten verzet en dat is nou net de garantie om te blijven piekeren.

Inzicht in jouw eenzaamheid in je jeugd maakt ook duidelijk tegen welke aspecten je je in het heden nog beschermt. Dat zijn dezelfde aspecten als vroeger en je beschermt je er nog op dezelfde manier tegen als vroeger. Alleen vinden die aspecten die vroeger een rol speelden, nu niet meer plaats. Je bekijkt jouw huidige situaties vanuit jouw bril van vroeger, omdat je niet anders hebt geleerd. Logisch dat je vast zit.

Vroeger was jouw gevoel om alleen achter te zullen blijven of om in de steek te worden gelaten, terecht. Dat wás jouw eenzaamheid in je jeugd.
Als kind was je namelijk kwetsbaar en afhankelijk van je ouders. Als je dan niet de liefde, zorg, troost en aandacht kreeg waar je recht op had en waar je behoefte aan had (affectieve verwaarlozing) of als je op allerlei manieren onheus bejegend werd (geestelijke mishandeling) of als je inzet werd in slachtoffer- of machtsspelletjes (emotioneel misbruik), heb je je vroeger eenzaam gevoeld.

Als kind kon je je niet (voldoende) emotioneel ontwikkelen. Je had niet het goede voorbeeld om je heen en je emoties mochten er vaak niet zijn. Ook kon je nog niet begrijpen wat er om je heen gebeurde, omdat je de wereld zag door de bril van een kind, met de woordenschat van een kind en met het handelingsrepertoire van een kind. In situaties en omstandigheden die voor jou lijken op die van vroeger, verval je automatisch weer in jouw oude gedragspatronen van vroeger. Door de eenzaamheid in je jeugd waren die gedragingen vroeger functioneel; nu niet meer. Nu belemmert dat gedrag je.

Doordat je nog handelt vanuit je oude gedragspatronen ben je niet in staat om adequaat bepaalde situaties te hanteren. Vandaar depressieve gevoelens, burn-out, relatieproblemen, arbeidsconflicten. Al deze aspecten hebben dezelfde onderliggende patronen; de uitingsvormen ervan verschillen per persoon.

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.

De onderliggende patronen zijn bijvoorbeeld: verlatingsangst, angst voor afwijzing, controlebehoefte. De uitingsvormen in de jeugd zijn heel divers.

Om een paar willekeurige uitingsvormen als voorbeeld te noemen:

– als kind was je afhankelijk van de keuzes en besluiten van je moeder omdat zij alles voor jou besloot, waardoor je nooit hebt geleerd te kiezen en er de consequenties van te leren;

– een ouder die er vaak niet is; of een ouder die er feitelijk wel was maar die er niet voor jou was;

– angst voor een autoritaire ouder;

– je was bliksemafleider in een niet goed huwelijk van je ouders;

– een van je ouders wilde geen kinderen.

De gevolgen die iets dergelijks voor jou als kind heeft, beïnvloeden je verdere je leven. Als een bepaalde situatie of een bepaald iemand associeert met een gebeurtenis van vroeger, voel je diezelfde eenzaamheid en machteloosheid. Tot je inzicht krijgt in de aspecten die een rol spelen en in de manier waarop je nu nog onbedoeld die patronen van vroeger in stand houdt.

Ook van grote invloed zijn de boodschappen die je gedurende je hele jeugd hebt meegekregen:

“Wat mij niet ombrengt, sterkt mij” als dooddoener om aan te geven dat haar dochter niet moest zeuren;

“Het komt wel goed” terwijl je als kind je hele jeugd het tegenovergestelde hebt gezien.

Je huidige gemoedstoestand geeft feilloos aan of je het nu goed doet of dat je het toch beter anders kunt doen. Een dip of depressieve gevoelens, een burn-out, eenzaamheid, terugkerende relatieproblemen, psychosomatische klachten, piekeren en malen enzovoorts zijn signalen van je lichaam dat je er goed aan zou doen het  anders te doen. Zowel om erger te voorkomen als om te genezen of herstellen of om rust in je hoofd te krijgen en weer te kunnen genieten.

Het probleem is dat je bovendien vanuit je jeugd hebt meegekregen dat je niet moest zeuren en dat je door moest gaan. Dat is dan ook wat je doet. Bovendien ligt jouw emotionele pijngrens ver omdat je je gevoel (gedeeltelijk) hebt geblokkeerd. Vandaar dat je doorgaat tot je bijna niet meer kunt.

Dat je eerst (heel) veel pijn nodig hebt voordat je de signalen van jouw lichaam serieus neemt, heeft ook zijn voedingsbodem in vroeger. Vroeger werd je ook niet serieus genomen, waardoor je nooit geleerd hebt jezelf serieus te nemen. En van daaruit heb je ook niet geleerd om anderen serieus te nemen. Alleen dat wat je bij jezelf hebt ontwikkeld, kun je naar andere mensen laten zien.

Kortom: door inzicht te krijgen in je oude patronen kun je deze afleren en tegelijkertijd nieuwe patronen aanleren. Het loslaten behelst het inzicht krijgen in je huidige vaardigheden en het aanleren van nieuwe vaardigheden; vaardigheden die je vroeger niet hebt meegekregen en die je nu jezelf kunt aanleren.