Behandeling

Wat is de best passende behandeling? was de titel van een symposium waar ik ben geweest.

Hulpverlening kan n.m.m. niet anders dan individueel maatwerk zijn. Omdat er oneindig veel criteria en verbanden zijn, is het volgens mij niet mogelijk dit statistisch te onderzoeken. Iemand zoekt die hulpverlening die betrokkene op dat moment aankan. Je geschiedenis hoeft gelukkig niet je toekomst te zijn.

 

Wordt vervolgd

De conclusie van een wetenschappelijk onderzoek naar de werkzaamheid van psychotherapie was: “We zijn op weg. Ik hoop dat we over een aantal jaren concreter adviezen kunnen geven. Wordt vervolgd.”

Ik weet wel zeker dat die concretere adviezen niet gaan komen. Iets wat ik zelf sinds een paar jaar vermoed, werd voor mij door deze presentatie bevestigd.

Psychologen op zoek

13 oktober jl bezocht ik het Jaarcongres van het Nederlands Instituut voor Psychologen (NIP). Er waren verschillende sprekers en workshops. De ondertitel van het Jaarcongres/symposium was: ‘Psychologen op zoek naar de best passende behandeling’.

Menselijk gedrag

Het is volgens mij jammer genoeg niet mogelijk om statistisch onderzoek te doen naar menselijk gedrag of naar de effectiviteit van hulpverlening. Toch zijn de meeste wetenschappelijke onderzoeken in de psychologie statistisch.

Kwalitatief onderzoek

Ik pleit voor kwalitatief onderzoek: half gestructureerde interviews, waar ruimte is voor zowel van te voren vastgestelde vragen als voor het goed doorvragen op de antwoorden. Ik ben dus voor onderzoek zonder statistische analyses. Er zijn volgens mij verschillende redenen dat je menselijk gedrag niet statistisch kunt onderzoeken.

7 redenen waarom statistisch onderzoek naar menselijk gedrag volgens mij niet kan:

1.Welke criteria onderzoek je? Die verschillen per persoon en per therapie en zijn oneindig. Alle criteria onderzoeken is onmogelijk.  Zolang je niet alle criteria kunt onderzoeken, kun je ook niet volledig zijn. Volledig zijn kun je ook nooit in kwalitatief onderzoek, maar statistisch onderzoek wekt de schijn van zekerheid en dat is n.m.m. onterecht, omdat zoveel criteria niet kunnen worden meegenomen.

2. Welke verbanden onderzoek je? Die verschillen ook per persoon. Van de Top 13 diagnoses uit mijn VideoLoslaatProgramma verschilt het per persoon van welke symptomen men last heeft.

3. En ook de oorzaak en het gevolg (causaliteit: wat veroorzaakt wat?) verschilt per verband per persoon.

Symptomen als piekeren, angst, depressieve gevoelens, eenzaamheid, stress, burn-out, vermoeidheid en futloosheid, gebrek aan zelfvertrouwen, besluiteloosheid, geen grenzen aan kunnen geven, schuldgevoel en schaamte, boosheid en frustraties en tenslotte emotionele pijn, verschillen per persoon.

Dat ik deze Top 13 heb kunnen analyseren uit 160 rapportages van Eendaagse Coachingen, wil niet zeggen dat ik die gegevens ook statistisch kan onderzoeken, met harde bewijskracht en causaliteit (oorzaak en gevolg).

Mensen en hulpverlening zijn niet hetzelfde als natuurkunde of het heelal, waar je wel berekeningen op kunt loslaten. En toch is dat wat in de wetenschap uitgebreid wordt gedaan: de statistiek loslaten op menselijk gedrag.

4. De specifieke uitingsvormen van elk symptoom verschillen per persoon en kunnen per persoon ook nog eens verschillen per situatie. De te onderzoeken criteria en variabelen zijn dus…. oneindig. Daarom voorspel ik dat wetenschappers er ook over 100(0) jaar niet uit zijn.

5. Daar komt bij dat een wetenschappelijk onderzoeker nooit diepgaander kan onderzoeken dan hij of zij zelf heeft doorleefd. In vrijwel elk wetenschappelijk onderzoek worden de patronen van vroeger (affectieve verwaarlozing, emotioneel misbruik, geestelijke mishandeling, lichamelijke mishandeling, seksueel misbruik, en educatieve verwaarlozing of educatieve mishandeling) niet meegenomen.

6. Logisch, omdat het de blinde vlek van de onderzoeker is. Alleen wat je zelf hebt doorleefd, kun je daarná bij anderen herkennen. Wat je niet herkent, kun je niet onderzoeken.

7. Naar mijn bevindingen zijn die patronen van vroeger juist de onderliggende oorzaken van de meeste symptomen. De Top 13 symptomen in mijn VideoLoslaatProgramma hebben volgens mij alle hun oorzaak in iemands jeugdpatronen. Dat is goed nieuws, want dan kun je er zelf ook wat aan doen om dat te veranderen.

De meest passende behandeling?

Wat de meest passende behandeling voor iemand is, is n.m.m. individueel maatwerk. Iemand zoekt die behandeling die haar/hem op dat moment iets biedt. Ik krijg veel klanten voor een Eendaagse Coaching die na jarenlang allerlei hulpverleningsvormen te hebben gedaan, niet “bij de kern zijn gekomen”, niet “hun vicieuze cirkel kunnen doorbreken” of “niet hun patronen kunnen doorbreken”.

Niet eerder

Pas als mensen zelf inzien dat de oorzaak van hun symptomen in hun jeugd zit, gaan ze dáár gepaste hulp voor zoeken. Dan geven ze alsnog aan dat ze het bijzonder jammer vinden dat ze dat niet (tien, twintig, dertig, veertig) jaren eerder hebben gedaan. Omdat ze dan inzien dat hen dat inderdaad veel leed en drama zou hebben bespaard.

Er aan toe zijn

Toch is het niet een juiste redenering dat ze het (tien, twintig, dertig, veertig) jaren eerder hadden moeten doen. Toen waren ze er zélf nog niet aan toe, omdat ze zelf nog niet dat inzicht hadden.
Zelf heb ik ook een hele ‘omweg’ gemaakt in mijn eigen hulpverleningsproces. Zelfs mijn esoterische periode heeft zijn nut gehad, ondanks dat het me niet structureel van mijn problemen verloste.

Logisch en onterecht

We zoeken namelijk pas hulp als de emotionele pijn en onrust ondraaglijk worden. Als het ons tot aan de lippen komt. Als we geen uitweg meer zien. De reden daarvan is simpel: omdat we nog leven met het verdriet en de boosheid van vroeger en met angst voor de toekomst. Angst die logisch is vanuit onze jeugd en die tegelijkertijd onterecht is in het heden.

Loslaten

Om te herstellen van mijn burn-out en relatieverslaving was het nodig om mijn patronen van vroeger los te laten. Ik heb over 10 jaren verspreid last gehad van alle 13 symptomen van de Top 13 uit het Videojaarprogramma. Op enig moment had ik er van 7 tegelijk last.

Overlevingsgedrag

Ik moet hier één nuancering bij geven. Eenzaamheid heb ik nooit gevoeld. Ik had daar zoveel overlevingsgedrag tegen had ontwikkeld, dat ik daardoor die vroeger weggestopte eenzaamheid niet voelde. En ik had dat natuurlijk niet door. 
We hebben ons eigen overlevingsgedrag doorgaans niet door, terwijl het belangrijk is om daar inzicht in te krijgen. Net zoals in je blinde vlekken en in je onjuiste aannames en interpretaties. Die laatste zijn zo specifiek en individueel afhankelijk, dat ik daar niet een blog over kan schrijven. 

Toekomst

Door ander gedrag aan te leren ben ik van alle 13 symptomen hersteld. Nu leid ik een gelukkig makend en voldoening schenkend leven. Ik ben emotioneel en financieel onafhankelijk en doe dingen die ik leuk vind. Doordat ik mijn belemmerende jeugdpatronen heb losgelaten, is mijn jeugd mijn geschiedenis; het is gelukkig niet mijn toekomst geworden. Mijn klanten komen er achter dat de onderliggende oorzaak van waar ze al jaren tegen aan lopen toch in hun jeugd zit, en daar help ik ze mee. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.