Vriendschappen ontwikkelen

Eenzaamheid loslaten is een wens van menigeen, ongeacht de leeftijd. Het is dus niet alleen een probleem van ouderen, zoals wel eens gedacht wordt. Vriendschappen aangaan wordt nogal eens moeilijk gevonden door eenzame mensen. 

De oorsprong van iemands huidig gevoelde eenzaamheid zit in de jeugd. We worden niet met eenzaamheid geboren. Eenzaamheid is ontwikkeld in de jonge jaren. Iemand die zich in het heden eenzaam voelt, is het ook in de jeugd geweest.

Hoe zag die eenzaamheid eruit? Als je je als kind niet gehoord en niet serieus genomen hebt gevoeld, voel je je eenzaam. Het kan zijn dat jouw ouders er feitelijk niet voor jou waren, omdat ze hard werkten. En als je ouders er wel feitelijk waren, dan waren ze er emotioneel niet voor je. Er bestond ook niet de ruimte om de dingen waar je als kind mee worstelde met hen te bespreken. 

Voor veel mensen betekent alleen zijn hetzelfde als eenzaam zijn, terwijl dit twee verschillende zaken zijn. Als je als kind wordt gehoord en gezien en het gevoel krijgt dat je er mag zijn zoals je bent, voel je je niet eenzaam op het moment dat je alleen bent. Als je als kind echter op emotioneel gebied niet hebt gekregen waar je als kind recht op en behoefte aan had, kun je je zelfs eenzaam voelen in een groep mensen. Eenzaamheid heeft dus niet met de omgeving of met de aanwezigheid van anderen te maken. Het gaat om de emotionele verbinding met andere mensen.

Niet iedereen heeft door dat zij of hij zich eenzaam voelt, juist omdat er allerlei overlevingsmechanismen zijn ontwikkeld waar men zich zelf niet van bewust is. We doen er van alles aan om de eenzaamheid te bestrijden. Manieren om de leegte de baas te worden zijn bijvoorbeeld: hard werken en lange dagen maken, het vol plannen van de privéagenda, onbewust altijd voor achtergrondgeluid zorgen in de vorm van muziek of tv, het van de ene relatie in de andere duiken. Alles om maar niet die leegte te voelen. 

Mensen die zich eenzaam voelen, hebben vaak minder of geen vriend(inn)en. Toch kunnen ook mensen met vriend(inn)en zich eenzaam voelen, omdat de diepgang in deze contacten ontbreekt. Vriendschappen aangaan is een goed begin. Door vriendschappen te onderhouden ben je niet meer eenzaam. 

Eenzaamheid zit niet in de samenleving of in je omgeving, maar in jezelf. Dat is goed nieuws, want dan kun je het veranderen. Zolang je anderen als de oorzaak blijft zien van jouw eenzaamheid, blijf je in je slachtofferrol zitten. 

De manier om structureel van je eenzaamheid af te komen is om alsnog jezelf emotioneel op te voeden. De leegte die je nu voelt is de leegte die je voelde toen je kind was. Het is wel degelijk alsnog mogelijk om te leren naar je gevoel te gaan.

Mensen die vinden dat ze weinig vriendschappen of andere sociale contacten hebben, hebben een ding met elkaar gemeen: ze wachten tot anderen naar hén toe komen. Zo werkt het jammer genoeg niet.

Ik zag een keer op tv een item over eenzaamheid onder ouderen in een verzorgingstehuis. Verschillende ouderen in datzelfde tehuis werden geïnterviewd. Die verschillende ouderen in dat zelfde verzorgingstehuis, lijden, los van elkaar en vrijwel naast elkaar, aan eenzaamheid. Het echte probleem is dat ze moeite hebben met het aangaan van vriendschappen. 

Dat ze elkaar niet opzoeken om met elkaar dingen te doen, komt omdat ze dan bijvoorbeeld hun controlebehoefte kwijtraken, of omdat ze bang zijn voor angst voor afwijzing. Ze willen wel vriendschappen ontwikkelen, maar dan onder hun ‘voorwaarden’. Zo werkt vriendschap niet. Het is geven en nemen. Of je legt de lat lager of je blijft eenzaam. 

Vanuit iemands controlebehoefte of angst voor afwijzing komt een eenzaam iemand er niet op om zélf iemand uit te nodigen en wacht men daarentegen tot men uitgenodigd wordt. Maar aangezien die ander ook bang is haar/zijn controlebehoefte kwijt te raken of ook angst voor afwijzing heeft, zal die uitnodiging van de ander niet komen. 

Als je je vicieuze cirkel wilt doorbreken, je belemmeringen wilt loslaten of alsnog je volledige ontwikkelingspotentieel wilt aanboren, ben je bij mij aan het juiste adres, want ik kan je daarmee helpen door middel van een Eendaagse Coaching.

Een misverstand onder mensen die vinden dat ze te weinig vriend(inn)en hebben, is dat vriendschappen komen aanwaaien. Vriendschappen ontstaan echter vanuit (een terloops) contact, nog een keer contact, nog een keer, vervolgens samen een bakje koffie doen, later een afspraak om iets samen te ondernemen, de ander bij je uitnodigen, et cetera.

Hierbij gaat het niet om voor-wat-hoort-wat of de ander is nu aan de beurt om mij uit te nodigen. Vind je het leuk om iets te ondernemen met iemand? Dan nodig je de ander uit. Als je dat op een vrijblijvende manier doet, hoeft de ander zich niet verplicht te voelen. Een vrijblijvende manier is bijvoorbeeld een mailtje/sms-je/whats-appje met ‘Mij lijkt de film …… leuk. Ik zou het heel leuk vinden als je mee zou gaan! Als je ook zin hebt om te gaan, hoor ik het wel van je.’ De vrijblijvendheid zit hem erin dat de ander zich niet hoeft af te melden, maar zich alleen hoeft aan te melden als hij/zij ook mee wil. 

En om aan de slag te gaan met je angst voor afwijzing en je controlebehoefte, doe je dit vrijblijvende verzoek pas nadat je het aankunt dat je niets van de ander hoort. 

Vriendschappen ontwikkelen begint met het maken van contact met iemand, met het geven van aandacht aan iemand, met het tonen van belangstelling in iemand, met het geven van een compliment of het stellen van een vraag.

En uit een contact kan dan eventueel een vriendschap ontstaan. Het loslaten van je eenzaamheid begint met het zelf een praatje met iemand aanknopen, niet met het doel om te kijken of er een vriendschap uit zou kunnen voortvloeien maar met het doel om een praatje met iemand aan te knopen. 

Kortom: Eenzaamheid komt niet door anderen, maar door jezelf. Dat is goed nieuws, want dan kun je er zelf iets aan doen. Een goed begin is het aandacht geven aan mensen en het tonen van belangstelling in mensen. En vervolgens is het loslaten wat daar uit zou kunnen voortvloeien.