ASS diagnose verlangen
ASS staat voor Autisme Spectrum Stoornissen.
Waar voorheen autisme, Asperger, PDD-NOS e.d. als afzonderlijke stoornissen werden gezien, zijn ze nu onder één paraplu gebracht: ASS. 

Het is geen kleinigheid om de mogelijkheid onder ogen te moeten zien dat je een ongeneeslijke stoornis hebt. Degene die mogelijk Asperger of ASS heeft, moet achter het verzoek om een verwijzing staan. Hij (en in aanzienlijk minder gevallen zij) moet pas besluiten als hij er klaar voor is en bereid is een mogelijke positieve diagnose te aanvaarden.

Ervaar je emotionele pijn in je relatie? Klik hier om van je emotionele pijn af te komen.

Positief is dat een diagnose iemand de kans kan bieden specifieke vaardigheden te leren en zo meer uit zijn persoonlijk leven en beroepsleven te halen. Een diagnose kan veel verschil maken voor een relatie, omdat beiden dan weten wat de effecten van het syndroom zijn of de relatie. Het weten, gevolgd door de aanvaarding is de eerste stap op weg naar een juiste aanpak van die effecten.

Is de partner met Asperger of ASS niet bereid te aanvaarden dat hij een stoornis zou kunnen hebben en stelt hij alles en iedereen daar buiten verantwoordelijk voor de problemen in de relatie, dan maakt hij het zichzelf erg moeilijk. Soms wordt de schuld zelfs bij de partner zonder het syndroom gelegd en dat kan een vernietigende uitwerking hebben op beiden en op de relatie.

De partner doet er goed aan zich te oriënteren op de kenmerken van het syndroom van Asperger of ASS, zodat zij hier niet aan onderdoor gaat. Als je als partner niet weet wat de kenmerken zijn, denk je dat je gek wordt.
Een lezenswaardig boek is ‘Als je partner Asperger-syndroom heeft’ door Maxine C. Aston, ISBN 978 90 5712 268 2.

Om een diagnose te krijgen kun je via de huisarts een doorverwijzing vragen naar een psycholoog of psychiater die op de hoogte is van het syndroom of erin gespecialiseerd is. De partner zal gevraagd worden mee te gaan, omdat met name zij kan vertellen over haar ervaringen.
Iemand met Asperger of ASS kan volstrekt onaangedaan reageren of lijken na een positieve diagnose.

Wel of niet een formele diagnose verlangen t.a.v. ASS of Asperger?

Ben je partner van een Asperger of iemand met ASS, dan kan een diagnose een hele opluchting betekenen omdat je nu begrijpt waar het tot dan toe onbegrijpelijke gedrag vandaan komt. Je kunt bepaalde problemen die de relatie verstoren, verklaren.
Het besef kan ook zorgen voor verdriet en een gevoel van uitputting. De relatie zoals jullie die zagen vóór de diagnose bestaat niet meer en je weet nu dat die nooit meer terugkomt.

Als je een relatie hebt met iemand waarvan je vermoedt of weet dat hij of zij het Asperger-syndroom of ASS heeft, en je ervaart emotionele pijn of onrust in je relatie, kan ik je helpen door middel van een Eendaagse Coaching.

Je weet nu ook waarom alle trucs en methoden die je gebruikte om dingen te veranderen, niet werkten en dat je helemaal opnieuw moet beginnen met een nieuwe aanpak.
Je hebt het gevoel dat je degene op wie je verliefd werd niet meer kent.
Het is vaak de partner zonder Asperger die met een gevoel van verlies blijft zitten omdat de kans klein is dat je partner zich in jou kan verplaatsen of hetzelfde zal voelen als jij.
Niet iedere partner van iemand met Asperger of ASS kan leven met de afwezigheid van intieme communicatie, gevoelens van wederkerigheid en empathie die in meer of mindere mate bij het Asperger-syndroom of ASS hoort.

Als partner zonder het syndroom biedt de diagnose je op twee punten positieve informatie:
– je weet nu dat je niet bezig bent om gek te worden
– je partner had niet de opzet je te raken door wat hij deed of naliet.
Situaties die je niet eerder kon begrijpen, zijn nu logisch en verklaarbaar: hij tekende jouw verjaardagskaart alsof het een zakenbrief betreft; hij zocht je niet op in het ziekenhuis; hij liet je aan je lot over op een feest; je voelde je in de kou staan omdat hij een intiem moment niet samen wilde beleven. Nu weet je dat het door zijn Asperger komt.

Als partner van iemand met Asperger of ASS kun je je verder verdiepen in de stoornis en je kunt betere strategieën proberen voor het aanpakken van de problemen.
Beide partners zullen hard moeten werken en in een aantal opzichten moeten veranderen en dat geldt vooral voor de partner zónder Asperger.
Schuld is niet aan de orde. Hij kan er niets aan doen dat hij het syndroom heeft.
Besef van de aspecten van Asperger of ASS is belangrijk voor het in stand houden van de relatie. Een vrouw met een partner met Asperger wist dat ze er niet op kon rekenen dat haar man wel zou aanvoelen als ze een knuffel wilde. Ze had met haar man afgesproken dat ze het hem zou zeggen als ze er behoefte aan had. Deze afspraak nam bij haar de druk weg en hij voldeed maar al te graag aan haar wens.
Als je partner niet in staat is je troost te bieden, zoek dan steun bij vriend(inn)en en familie.

Als de diagnose op relatief jonge leeftijd wordt gesteld en je partner heeft hulp en begeleiding gehad, dan is de kans veel groter dat jullie relatie een succes wordt en dat jullie dingen bespreekbaar kunnen maken en compromissen kunnen sluiten.

Als de diagnose pas laat gesteld wordt en je partner heeft al een huwelijk achter de rug, dan is het veel moeilijker nog iets te veranderen, omdat hij al vaste gedragspatronen en gewoonten zal hebben. Hier verandering in brengen kan lastiger zijn, maar het scheelt al heel veel als je weet wat de problemen veroorzaakt.

Kortom: het besluit over een diagnose moet pas genomen worden als degene die mogelijk Asperger of ASS heeft er klaar voor is en bereid is een mogelijke positieve diagnose te aanvaarden. Het voordeel is dat er rekening gehouden kan worden met de problemen die het Asperger-syndroom of dat ASS met zich mee kan brengen.